Nadat Åkerfeldt in 2012 voor de tweede keer plaats maakte voor een nieuwe zanger, werd na veel geheimzinnig gedoe uiteindelijk Nick Holmes als nieuwe frontman aangekondigd. Nick fucking Holmes! De man die vijftien jaar geleden al geen zin meer had om te grunten. Op z'n zachtst gezegd een opmerkelijke keuze, maar opmerkelijke keuzes hebben al geregeld geschiedenis geschreven, dus ik begrijp zo’n move wel en inmiddels staat Grand Morbid Funeral op het punt van uitkomen. De spanning stijgt!
Het bloederige experiment ten spijt, blijf ik steeds maar steken op een karige ‘mmmmja.’ Dat de nieuwe zanger Nick Holmes heet, heeft voor mij geen toegevoegde waarde. Ik luister puur naar het geheel en van het geheel op Grand Morbid Funeral word ik totaal niet warm of koud, een enkele uitzondering daargelaten. Zo is het titelnummer ijzersterk, evenals het slepende Anne. Dit zijn nummers waarop alles prachtig bij elkaar komt: Zware riffs, een naargeestig sfeertje en sinister geknor met in het titelnummer nog een verrassing. Niks meer aan doen! Maar de rest van de cd lijkt meer op pizza bla stagione.
Concreter gezegd lijken groovy nummers als Unite In Pain en Total Death Exhumed zo van Resurrection Through Carnage af te wandelen, hoor je in de gitaarpartijen van Mental Abortion oooooverduidelijk een verwijzing naar Paradise Lost en moet ik tijdens Beyond Cremation te veel aan het oude werk van The Crown denken. Op Grand Morbid Funeral staan (te) letterlijke teruggrepen naar de eerste plaat en ep en het geluid van Nightmares Made Flesh met een handvol nieuwe oprispingen, want vooruit, we hebben ook een nieuwe zanger. Deze incoherentie heeft onder andere tot gevolg dat de stem van heerschap Holmes lang niet overal bij past. Waar Åkerfeldt een mokerslag leverde, laat Nick Holmes een vieze scheet. Het is natuurlijk ook niet fair om die twee te gaan vergelijken, maar maak dan ook geen nummers waarop een bulderende stem een absolute must is.
Op de productie valt natuurlijk weinig aan te merken, sterker nog, op dat vlak is uitstekend rekening gehouden met Holmes als nieuwe zanger. De afwerking van de plaat is rauw en groezelig, precies de zaken die het nieuwe stemgeluid mooi dragen. Voor de rest vind ik dat er te weinig uit deze opmerkelijke samenwerking is gehaald. De gastvocalen (Chris Reifert en Eric Cutler van Autopsy) zijn dan wel weer goed gekozen. Ik had gehoopt dat Grand Morbid Funeral zich als een groeiplaat zou ontpoppen, uiteindelijk is het voor mij niet meer dan een ‘ja, wel aardige’ cd waar veel te veel tijd in is gaan zitten. Ik ben dus even uitgeluisterd. Aan u de beurt!
Tracklist:
1. Let The Stillborn Come To Me
2. Total Death Exhumed
3. Anne
4. Church Of Vastitas
5. Famine Of God's Word
6. Mental Abortion
7. Beyond Cremation
8. His Infernal Necropsy
9. Unite In Pain
10. My Torturer
11.Grand Morbid Funeral
