Toch is het daarna ergens spaak gelopen. Monday Morning Apocalypse (2006) liet een stijlwijziging horen die niet bij alle fans in even goede aarde viel. Live viel de band een aantal keren vies tegen. Bezettingswisselingen zorgden voor verdere onrust. Ondanks alles bleef de kwaliteit van de platen gewaarborgd: Torn (2008) en met name Glorious Collision (2011) bleken uitstekende albums waarin Evergrey met prachtige melodien en uitmuntende, gevoelige zanglijnen keer op keer voor kippenvel wist te zorgen.
Ondanks alle voorgaande strubbelingen zijn de voortekenen voor het negende album (Hymns For The Broken) dus zeer gunstig, niet in de laatste plaats omdat oudgedienden Henrik Danhage (gitaar) en Jonas Ekdahl (drums) teruggekeerd zijn. Het gunstige gesternte komt echter niet helemaal tot uiting op het album. Sterker nog: bij de eerste luisterbeurten was ik ronduit verbaasd over de matheid van de composities en het gebrek aan inspiratie. De groots klinkende productie kan niet verhullen dat de nummers een stuk minder beklijven dan op eerdere albums.
Het is moeilijk te duiden waar dat precies aan ligt, maar Hymns For The Broken klinkt simpelweg veel minder spannend. De melodielijnen zijn voorspelbaar, de refreinen vaak te simplistisch (A New Dawn) en de verheffend bedoelde momenten komen niet uit de verf (Wake A Change). Eigenlijk springen ook na meerdere luisterbeurten alleen het fraaie King Of Errors, het stuwende The Fire en de gevoelige ballad Missing You boven de rest van het album uit. De overige nummers kunnen stuk voor stuk als degelijk gekwalificeerd worden, maar dat is voor een band van dit kaliber toch echt te weinig om mijn honger volledig te stillen. Hoewel hoorbaar moeite is gestoken in complexere en wat meer progressieve nummers, komt het niet helemaal over.
Ben ik dan gewoon Evergrey-moe? De oudere albums heb ik immers volledig grijs gedraaid. Een hernieuwde kennismaking met de vorige platen uit de discografie van de band zorgt ervoor dat ik dat kan uitsluiten. De band weet me nog steeds te pakken en te raken met zijn emotionele, melancholische klanken. Alleen op Hymns For The Broken lukt dat dus maar sporadisch. Natuurlijk: de band beschikt over genoeg kwaliteit om een album te maken dat niet door de ondergrens zakt, maar ik had toch wel een meer genspireerd werkstuk verwacht van dit gezelschap.
Tracklist:
1. The Awakening
2. King Of Errors
3. A New Dawn
4. Wake A Change
5. Archaic Rage
6. Barricades
7. Black Undertow
8. The Fire
9. Hymns For The Broken
10. Missing You
11. The Grand Collapse
12. The Aftermath
