Volgens het woordenboek is een mantra een herhaling van woorden, als gebed of een spreuk met magische krachten. De titel van de nieuwe cd van Decapitated, Blood Mantra, is van toepassing op deze Poolse death metalband. De band gaat ondanks alle tegenslagen met als dieptepunt het busongeluk in 2007 waarbij drummer Vitek overleed en toenmalige zanger Covan blijvend letsel opliep-, onophoudelijk door. De titel slaat minder op de muziek zelf, want het werk waarmee gitarist en componist Vogg op album nummer zes aan komt zetten, is beslist geen herhalingsoefening.
Op Organic Hallucinosis (2006) moesten de brutale precisie en hakkende deathmetal-riffs van een genreklassieker als Nihility (2002) al gedoseerd plaatsmaken voor meer technische passages en dissonante tonen. Comebackalbum Carnival Is Forever (2011) bleek drie jaar geleden een behoorlijke verrassing, waar de band ongetwijfeld wat fans van het eerste uur mee verloor. In de brute stukken neigde de band meer naar thrash dan naar supersnelle death en sferische elementen speelden een even grote rol.
Wellicht is het technische en avant-gardistische nu wat te veel doorgeschoten. Het eerste nummer, Exiled In Flesh, komt nog het dichtst in de buurt van de oudere albums. Daarna keren de blastbeats sporadisch terug, maar bestaan de nummers vooral uit groovende riffs, onderlegd met onheilspellende melodielijnen. De titeltrack geeft de aard van Blood Mantra het best weer. Er blijft weinig hangen en soms ontberen de songs body. Wel wordt er een ongemakkelijk sfeertje neergezet. Een blijvend minpunt is voor mij ook de stem van zanger Rafal. Zijn hese schreeuw steekt grauw af bij het stemgeluid van voorgangers Sauron en Covan. Een diepe grunt past gewoon beter bij deze muziek.
Daarnaast heeft men zich duidelijk laten benvloeden door contemporaine genrevormers als Meshuggah en Gojira. Neem bijvoorbeeld het middenstuk van Veins, dat zo op de laatste cd van Gojira had kunnen staan. Vaak werken de stuiterende riffs, maar het zeven minuten durende Blindness, dat wel heel erg naar Meshuggah neigt, is een misser die de aandacht niet vast weet te houden. Er gebeurt te weinig om het zo lang interessant te houden. Het is, outro Red Sun buiten beschouwing gelaten, een onbevredigend einde van een moeilijk te doorgronden album.
Tegenover de pers reppen de leden over hun meest volwassen album tot nu toe. Blood Mantra komt juist onvolgroeid over. De evolutie van Decapitated is nog in volle gang. Of de hele ontwikkeling voor de luisteraar interessant blijft, is nog niet duidelijk. Blood Mantra intrigeert, maar laat vooralsnog geen diepe indruk achter.
Tracklist:1. Exiled In Flesh
2. The Blasphemous Psalm To The Dummy God Creation
3. Veins
4. Blood Mantra
5. Nest
6. Instinct
7. Blindness
8. Red Sun
