Damn The Machine was ook de band van Chris' drummende broer Mark Poland. En zanger Dave Clemmons kennen vooruitstrevende metalfans wellicht van het obscure Ministers Of Anger. Herkennen is een ander verhaal, want de man voelt zich duidelijk meer thuis bij het materiaal van Damn The Machine. Het zeurderige van zijn eerste bandje is er af en hij zet een uitstekende prestatie neer. Net als de overige bandleden trouwens. Ondanks dat Chris Poland toch bekend staat als iemand die graag zijn gitaarkunsten etaleert, speelt zowel hij als de rest van de groep in dienst van de nummers. Nummers die bovendien zeer sterk in elkaar steken.
Zo start de groep voortvarend met het het melodieuze en ietwat afwachtend opgebouwde The Mission. Een progressief stukje werk dat niet bovenmatig complex is volgespeeld. Of het moeten de maatwisselingen in de eerste minuut zijn. Het drum- en percussiespel is subtiel en functioneel, de gitaarlijnen zijn om van te smullen en Clemmons snoert direct alle criticasters de mond. Hij bewijst dat ook een goede rockstem prima past bij progressieve metal en dat een hoge kopstem geen vereiste is. De man is mijns inziens het best op dreef in het korte doch zeer pakkende Patriot dat door de dreigende zangpartijen lekker spannend klinkt.
Overigens is deze enige plaat van dit Amerikaanse gezelschap toch al geen album dat het van lange epische nummers moet hebben. Van de twaalf nummers is alleen de opener langer dan vijf minuten. Die compacte aanpak is direct het sterkste punt van de cd. Damn The Machine moet namelijk niets hebben van overbodige franje. Natuurlijk staan er hier en daar fraaie technische stukken op die niet onderdoen voor Watchtower of Psychotic Waltz, maar de techniek is nooit de leidende factor. Het zijn eerder de sterke melodieën, de goed uitgewerkte gitaarriffs of de sprankelende zanglijnen die de nummers interessant maken. Verrassenderwijs komen er weinig solo's langs, maar als ze er zijn, vlamt Poland zoals van hem verwacht wordt. Hoewel ook hij zich nergens verliest in egotripperij.
Zo is Damn The Machine een indrukwekkende plaat. Een werkstuk dat in 1993 vooral door pers en echte liefhebbers op waarde werd geschat. De massa ging er helaas aan voorbij. Dat zal ook één van de voornaamste redenen zijn geweest om het bijltje erbij neer te gooien. Deze uitstekende debuutplaat pakken ze ons echter niet af.
Tracklist:
1. The Mission
2. Fall Of Order
3. Corporate Reign
4. Honor
5. Lonesome God
6. On With The Dream
7. Patriot
8. I Will
9. Silence
10. Russians
11. Countryside
12. Humans
