Van de gebaande paden afgaan, is in muziekland niet zonder risico en voor extreme metal lijkt dat in verhoogde mate te gelden. Gechargeerd moet death metal rossen en black metal het bloed doen bevriezen, afwijkingen worden over het algemeen met argwaan in de oren beluisterd. De albums die uiteindelijk mogen blijven, zijn doorgaans groeiplaten die de kans hebben gekregen om wortel te schieten en de huisvesting keer op keer blijven verrassen. Het zijn albums die vaak zonder druk of verplichting gemaakt zijn, waardoor ze een mooie en natuurlijke afspiegeling van de creativiteit van de betreffende band worden.

Execration is zo�n band. Vanaf de eerste ep Language Of The Dead (2007) hanteert de band een steady line-up van onbekende (jawel, het is nog mogelijk!) Noorse muzikanten die middels de band hun visie op death metal tentoonspreiden en die visie gaat veel breder dan hakken, zagen en soleren. De death metal van Execration is vintage met een grafsfeer. Gelaagde muziek waarin het heden en het verleden een belangrijke rol spelen. Je moet, by the way, ook een goed stel ballen hebben, wil je het eerste nummer van je plaat met een ietwat oudbollig instrumentaal stuk van ruim drie minuten beginnen. De opener Cosmic Mausoleum geeft pas na drie minuten duidelijkheid over de koers van de muziek. Maar voor wie het geduld heeft kunnen opbrengen om Morbid Dimensions niet af te zetten, gaat een eigenzinnige wereld van old school death metal open.

�Old school� dekt de lading overigens maar gedeeltelijk. Morbid Dimensions is veel meer dan dat. Er komt doom, prog en zelfs een beetje heavy metal bij kijken, dit alles overigens wel in lekkere rauwe jas en een groezelige productie, wat ook meteen voor een morbide sfeer zorgt. Wat dat betreft is de albumtitel zeer treffend gekozen, eigenlijk vat die de inhoud van de hele cd uitstekend samen.

Als ik al naar bands moet wijzen, dan zou ik zeggen dat Morbid Dimensions iets weg heeft van de muziek van Pentacle, Aphyx, Atrocity, Morbid Angel,The Chasm met ook een kleine hint richting Death. Tel daar nog de nodige prog-invloeden bij op en het plaatje begint echt al ergens op te lijken. Een ferme verbreding ten opzichte van het vorige album van de band, dat vooral richting doom ging. Toch laat Execration zich maar moeilijk vergelijken. De twee zangers die de band rijk is, zijn veelzijdig en completeren elkaar uitstekend, waarmee ze sowieso hun stempels op de nummers drukken, om over de technische kant maar te zwijgen.

Op Morbid Dimensions wordt naast een royale muzikale diversiteit uitgebreid tijd genomen voor sfeeropbouw die niet uit samples maar uit de riffs komt, waardoor de cd echt als een ferm stukje ambacht klinkt. Automatisch wordt de cd hiermee niet voor alle oren even geschikt, liefhebbers van modernere en snoeiharde death metal gaan dit waarschijnlijk vooral pretentieus vinden. Geduld is bij Morbid Dimensions een schone zaak, maar daar krijg je uiteindelijk een onderhoudende tocht langs een lange rits vervallen graven voor terug.

Tracklist:
1. Cosmic Mausoleum
2. Ritual Hypnosis
3. Doppelgangers
4. Morbid Dimensions
5. Tribulation Shackles
6. Vestiges
7. Ancient Tongue
8. Miasmal Sabbath
9. Funeral Procession