Toch blijft het reviewen van een band als Ichor voor mij een lastige klus. Muzikaal is er namelijk niets op de band aan te merken. De nummers zitten uitstekend in elkaar en worden in een wervelend tempo doorgestampt. De solos vloeien talrijk, zanger Eric brult solide tonen en de cleane productie past uitstekend bij de sterk op deathcore leunende death metal, evenals de kleurige, uitbundige, Amerikaans aandoende hoezen die het totaalplaatje completeren. So far so good, het probleem is alleen dat het ook wel zon beetje alles is. Ichor weet, ondanks de bovengemiddelde muzikale prestaties, de albums niet interessant te maken door ze iets mee te geven wat ze van de grijze massa onderscheidt.
Op Depths hoor ik naast vooral een verwijzing naar Misery Index zowaar ook een lichte hint van het duistere van Aeon (The Heretic King). Dat is in ieder geval een goed teken en ook het tragere Desore Of The Depth en het begin van Hadal Sirens weten de aandacht vast te houden. Voor de rest stormt de cd voorbij zonder dat je er echt erg in hebt en dat is meteen de grootste obstructie. Depths is luistertechnisch vooral een mooi album zonder al te opvallende uitschieters. Alles klopt, maar geen monster steekt zijn afzichtelijke klauw uit om het vlees genadeloos in repen te japen. Uiteraard kun je hier je buren flink mee pesten, maar geen dakpan rolt van zijn plek en dat is natuurlijk wel de kers op de taart van iedere geciviliseerde sadist en die kers moet Ichor u ook met Depths weer schuldig blijven.
Tracklist:
1. Deep Rising
2. Apophis
3. Rairoa
4. While Giants Sleep
5. The Beasts Approach
6. The Heretic King
7. Leviathan
8. Deny Your God
9. Desire Of The Depth
10. Cthulus Sons
11. Hadal Sirens
