Ondanks de bandnaam doet The Dyson Swarm namelijk helemaal niet kil en levenloos aan. Geen onpeilbare oceanische diepten, maar vederlichte, etherische ambient die zich verstrengeld met achtergrondgitaren op een manier die raakvlakken vertoont met het stemmige werk van een band als Lustre. Dat pakt op veel momenten interessant uit. Zo mag vooral het negen minuten durende CE-4 er zijn. Het nummer doet met zijn trage, bedwelmende klanken met industrial-achtige tinten denken aan het meest experimentele werk van Blut Aus Nord (het nummer zou niet misstaan hebben op een album als 777: Cosmosophy). Triphop-achtige beats maken hun intrede en vervagen langzaam weer naar de achtergrond. Slechts de op een enkel moment opduikende screams verraden de wortels die Frozen Ocean in de black metal heeft.
Ook de rest van het album bestaat vooral uit een zweverig klankentapijt waarin gitaren slechts een bijrol vertolken een invulling die lijkt te refereren aan de onbestemde tonen van een project als Senmuth. Het levert een mooie trip op, waarin individuele nummers niet meer veel lijken uit te maken in het zeer sfeervolle geheel. In de kracht van The Dyson Swarm schuilt echter ook direct de zwakte, want hoewel dit een erg fijn klinkend, dromerig plaatje is geworden, mist het wel de intensiteit of de diepgang die andersoortige kruisbestuivingen tussen (dark) ambient en black metal wel hebben (denk aan het eerder genoemde Darkspace, maar ook Paysage DHiver en Lunar Aurora).
The Dyson Swarm is met zijn curieuze smeltkroes van ambient, triphop en een vleugje metal dan ook vooral voer voor liefhebbers van grenzeloze psychedelische klanken. Wat Frozen Ocean echter nog een klein beetje mist, is de gave om de luisteraar ook cht onder te dompelen in de gecreerde droomwereld.
Tracklist:
1. Syzygy
2. CE-4
3. Sloan Great Wall
4. SHGb02 14a
5. Exoplanet (HD 85512 b)
6. The Dyson Swarm
7. UDFj-39546284
