Twee jaar geleden besprak ik het debuut van de Amerikaanse formatie Trioscapes, een jazztrio rond bassist Dan Briggs van Between The Buried And Me. Het debuut Separate Realities werd goed ontvangen en er kon dan ook bijna geen twijfel over bestaan of er zou een vervolg komen.
Dat vervolg is er nu met de titel Digital Dream Sequence en hoewel het met rockmuziek, of harde muziek in het algemeen, minder raakvlakken heeft dan met fusion of free jazz, sijpelt er af en toe toch een flink ruige hand door in de vijf composities op deze schijf. Het blijft wat onwennig: een jazzplaat op Metal Blade Records, en wanneer snerpende saxofonen en andersoortige blaaspartijen jou als een horde krijsende tatertantes in de oren klinken, is deze schijf, net als het debuut, niet aan jou besteed. Wanneer je toch al genteresseerd bent in jazz, wellicht geprikkeld bent door experimenten van andere artiesten in het ruige circuit, zoals het Noorse Shining, Ihsahn of andere cross-over artiesten als Estradasphere, heb je met Digital Dream Sequence een fijne plaat in handen.
De vijf composities worden sterk gedreven door een levendige bas en een stevige ritmesectie. Daarbovenop wordt er flink op los getoeterd met een saxofoon die soms ijzingwekkende krijsen uitslaat, dwarsfluiten, allerlei psychedelische effecten en nog zoveel meer. Het is dan ook met recht een modern fusionalbum, hoewel het daar niet bij blijft. Er wordt flink op los gexperimenteerd en hoewel dat niet gebeurt in de mate van bijvoorbeeld het experimentele jazztrio Pain Killer (Bill Laswell, John Zorn, Mick Harris), gaat het soms toch wel die richting op.
Overeenkomsten zijn er ook met bijvoorbeeld de fusion met elektronische elementen van Jimi Tenor, maar wellicht nog het meest met het dromerige en psychedelische werk van Mahavishnu Orchestra. Het coveren van die laatste groep ligt ten oorsprong aan Trioscapes en verrassend is het dan ook niet dat de heren die muzikale richting verder verkennen. Daarnaast is er veel ruimte voor invloeden van bijvoorbeeld King Crimson (The Jungle), die legendarische progressieve rockers die met de meest bizarre ritmes en gitaarloopjes behapbare muziek wisten te maken, maar ook niet schuw waren van wat jazz zo nu en dan.
Ten opzichte van het debuut is het driemanschap van Trioscapes flink gegroeid met Digital Dream Sequence. De composities lijken coherenter, meer doordacht en duidelijker voorzien van een richting. Wellicht dat die richting bij een eerste luisterbeurt nog ver te zoeken is, maar met wat aandacht, is het een erg fijne ervaring om de stukken passage voor passage te ontleden en te ondergaan. Met zoveel genoemde invloeden is het een zeer divers geluid dat de mannen voortbrengen, maar net zoals veel artiesten voor hen, weten de heren het schijnbaar moeiteloos tot een eigen geheel te verweven. Het blijkt uit de ruige, swingende baslijnen (Hysteria) en de psychedelische rockelementen (Digital Dream Sequence), dat de heren hun wortels in de rockmuziek hebben, maar met Digital Dream Sequence zijn ze die inmiddels ver ontstegen. Net als voorganger Separate Realities is dit album een zeer interessante luisterervaring.
Tracklist:
1. Digital Dream Sequence
2. Stab Wounds
3. From The Earth To The Moon
4. Hysteria
5. The Jungle
