Dat het songmateriaal nu iets volwassener, frisser en overtuigender klinkt, is prettig. Mikael Dahl is overigens een zeer verdienstelijk gitarist. De solo's van zijn hand zijn allemaal van het kaliber 'elke noot wordt geraakt' en dat is tegenwoordig een zeldzaamheid te noemen. Solar Mariner is hier een goed voorbeeld van. Ik vind de opbouw van de songs overigens toch al een stuk beter dan op de vorige cd. Forgotten Realms klinkt als een deels mislukte ballad. Een geweldig intro (dat heel even aan Metallica deed denken) beloofde een gevoelig nummer, maar blijkbaar is het voor een band als Crystal Eyes moeilijk om die gevoeligheid vast te houden, getuige de drums die veel te vroeg richting versnellingspook neigen en de rest hierin meezuigen. Jammer.
Al met al valt het album me erg mee, misschien ook omdat de verwachtingen niet heel hoog lagen. Maar muzikaal staat het als een huis, al is het nog steeds niet superorigineel. Met mijn van origine hardockhart kan ik prima leven met wat de heren hier hebben neergezet, maar jongens...38 minuten muziek is echt te weinig voor een hedendaagse cd. De vraag blijft dan ook of de band, wiens invloeden op dit album richting Gamma Ray en Accept wijzen, nu genoeg stootkracht heeft om een trede hoger te komen op de Europese metal-ladder. De tijd zal het leren.
Tracklist:
1. Killer
2. Warrior
3. Hail The Fallen
4. Solar Mariner
5. Forgotten Realms
6. Spotlight Rebel
7. The Lord Of Chaos
8. Dreamers On Trial
9. Dogs On Holy Ground