Het album is gebaseerd op een oud IJslands tijdsyteem (Ótta), waarbij een dag uit acht gedeeltes bestaat. Niet geheel toevallig staan er acht nummers op dit nieuwe album. Lágnætti, dat staat voor de vroege nacht volgens het IJslandse Ótta systeem, is het eerste nummer en begint rustig. De spanning bouwt zich langzaam op tot een lekker midtemponummer, dat mij doet denken aan het openingsnummer Ljos I Stormi van het vorige album. De titeltrack, Ótta, laat het nieuwe geluid van Sólstafir het beste horen; mysterieus en depressief. De band laat de blackmetalinvloeden vrijwel helemaal links liggen. De band kiest op dit album voor gevoelige nummers, waarbij de sfeer van het koude en ruige landschap mooi naar voren komt. Waarschijnlijk is het Sólstafir tijdens de liveoptredens opgevallen, dat de rustige nummers, zoals Fjara, goed aanslaan bij het publiek. Het nieuwe geluid van Sólstafir brengt vooral een mystieke sfeer.
De nummers Rismal en Dagmál hebben een toegankelijk geluid. Toch klinkt de band niet commercieel of poppy. Vooral door de wanhopige stem van Aðalbjörn Tryggvason, krijgen de nummers een emotionele lading. Dit doet mij regelmatig denken aan het gevoel van een band als Anathema. Sólstafir laat zich misschien beter omschrijven als post rock en alternative rock. Het gehele album kent een dreigende sfeer. Je voelt de opgekropte woede. De constant dreigende sfeer heeft iets weg van de Amerikaanse band Agalloch. Wanneer je het gevoel krijgt dat de band naar een climax toewerkt, wordt er juist dan subtiel voor een rustige wending gekozen. Dat is ook mijn enige punt van kritiek. Naar mijn mening had het toevoegen van iets meer black metalinvloeden, dit album nog intenser laten klinken. Gezien de lengte van de nummers, kan de verveling na een aantal luisterbeurten toeslaan. Iets meer variatie, vooral door het toevoegen van hardere metalpassages, had ik prettiger gevonden.
Het geluid is erg helder, waarbij vooral de zang en drums nadrukkelijk naar voren komen. Miðdegi en Nón zijn de stevige nummers op dit album, maar metal zou ik het niet durven noemen. Miðaftann is een rustig nummer, dat als introductie dient voor het langste nummer van dit album, namelijk Náttmál. Dit nummer heeft alles in zich en laat precies horen waarom deze band zo snel aan populariteit wint. Het gevoel van wanhoop en desolatie spat van dit nummer af.
Sólstafir brengt een album op de markt, dat in het verlengde ligt van Svartir Sandar. Ótta bestaat voornamelijk uit gevoelige en rustige nummers. Gelukkig doet dit niets af aan de kwaliteit van deze band. Het eindresultaat is namelijk fantastisch. Iedereen die het vorige album kon waarderen, zal met Ótta zeker niet teleurgesteld raken. Sterker nog, ik denk dat Sólstafir toegankelijker is geworden voor een groter publiek. Het zou mij niet verbazen als Ótta hoge ogen gaat gooien in de jaarlijstjes.
Tracklist:
1. Lágnætti
2. Ótta
3. Rismál
4. Dagmál
5. Miðdegi
6. Nón
7. Miðaftann
8. Náttmál
