Terwijl we aftellen tot de nieuwe plaat van Blind Guardian verschijnt, worden we zoet gehouden met een zijproject van drummer Frederik Ehmke en gitarist Marcus Siepen. Je zou je bijna afvragen waarom Blind Guardian niet gewoon wat sneller te werk gaat. Nee, daarvoor liggen de zaken anders. Sinbreed is namelijk geen nieuwe band. Dit gezelschap komt voort uit Neoshine, dat nog stamt uit de tijd dat Ehmke het drumkrukje van Thomen Stauch overnam. Overigens brachten ze in 2010 hun debuut When Worlds Collide uit.

Ondanks dat ook Sinbreed een power metalband is, heeft het niks van doen met Blind Guardian. Vanwege de vocalen zou ik ze eerder relateren aan Helloween. Herbie Langhans is een zanger die bijna onopgemerkt Andi Deris zou kunnen opvolgen. De tempo�s en het drumwerk zijn zowat een Duitse standaard. Er is eigenlijk niets unieks aan Sinbreed en dat viel helaas ook wel te verwachten. Ook Duits, is de degelijkheid. Sinbreed zul je niet betrappen op ondermaatse muziek. Het is strak, bij vlagen melodieus, maar er is ook een knelpunt. Het blijft namelijk niet echt hangen.

Waar ik zelf op hoopte, was een positieve input van Marcus Siepen. Zijn gitaarpartijen bij Blind Guardian zijn regelmatig fantastisch. Je hoort het alleen weinig terug in Sinbreed. Enkel wat leuke zanglijnen en dat maakt de muziek soms nog wel leuk. Ik zal het de trouwe power metalaanhang ook niet kwalijk nemen als ze van Shadows kunnen genieten. Ik vind het ook zeker geen vervelende plaat, maar laat mij maar wachten op de nieuwe plaat van Blind Guardian.

Tracklist:
1. Bleed
2. Shadows
3. Call To Arms
4. Reborn
5. Leaving The Road
6. Far Too Long
7. Black Death
8. Standing Tall
9. London Moon
10. Broken Wings