Sonic Syndicate is alweer het vijfde album van deze Zweedse melodic death metalband. De band combineert typische Scandinavische melodeath met Amerikaanse metalcore. De eerste twee albums werden bijzonder goed ontvangen door het metalpubliek en Sonic Syndicate won hierdoor snel aan populariteit. De albums die daarop volgden, kregen echter een stuk minder lovende kritieken. Vooral We Rule The Night uit 2010 kreeg zeer matige recensies. Dit komt door de verandering in de line-up, de zanger Nathan James Biggs is volgens de meeste fans geen versterking. Sonic Syndicate is desondanks nog steeds een grote speler in de metalscene. Ik ben benieuwd of de band zich met dit album revancheert.

Het album begint met Day Of Death, waarin de Amerikaanse metalcore-invloeden te horen zijn. Dit nummer is behoorlijk rechttoe rechtaan. Na ��n keer luisteren kun je het refrein al meezingen. Black Hole Halo is een sterk nummer dat erg doet denken aan Killswitch Engage. De stem van Nathan James Biggs valt mij niet tegen. Zowel zijn cleane stem als zijn grunt klinken, naar mijn mening, beide behoorlijk krachtig. Het geluid is behoorlijk helder, al vind ik de drums van John Bengtsson overheersend. Sonic Syndicate schuwt het niet om hier en daar een poprandje aan een nummer te geven. Gelukkig is dat bij de nummers Long Road Home en My Revenge niet storend. Het zijn lekkere melodieuze deathmetalnummers. De nummers doen behoorlijk denken aan de Zweedse band Soilwork. Niet geheel toevallig zingt de zanger van Soilwork, Bjorn "Speed" Strid, ook mee in het volgende nummer Before You Finally Break Free. Dit is een erg sterk nummer geworden. De zangers wisselen elkaar perfect af en het heerlijke up-tempo refrein klinkt geweldig.

De nummers zitten allemaal prima in elkaar, helaas wordt het na een paar nummers wel erg voorspelbaar. Het is jammer dat Sonic Syndicate nauwelijks solo�s bevat. Het album weet nergens te verrassen. Vanaf Catching Fire gaat het tempo behoorlijk omlaag en zijn de deathmetalinvloeden nauwelijks hoorbaar. Unbreakable en So Addicted zijn mooie nummers, maar ik vrees voor de meeste metalfans te veel emo en te commercieel. Ook de daarop volgende nummers zijn een stuk trager dan de eerste helft van dit album. De tweede helft van Sonic Syndicate lijkt erg op de stijl van de laatste twee albums van In Flames. Deze nummers ademen dezelfde wanhoop en treurigheid uit als op het album Sounds Of A Playground Fading van In Flames.

Sonic Syndicate heeft duidelijk twee gezichten. De eerste helft heeft een hard metalcoregeluid, het tweede gedeelte is beduidend rustiger en enorm melodieus. Sonic Syndicate levert een sterker album af dan We Rule The Night uit 2010. Al lijkt Sonic Syndicate op veilig te spelen. Voor fans van de eerder genoemde bands is Sonic Syndicate een leuk album om eens te beluisteren. Hopelijk heeft de band de lijn omhoog weer te pakken, al verwacht ik niet dat dit album erg lang blijft hangen bij de fans.

Tracklist:
1. Day Of The Dead
2. Black Hole Halo
3. Long Road Home
4. My Revenge
5. Before You Finally Break
6. Catching Fire
7. Unbreakable
8. It Takes Me
9. See What I See
10. So Addicted
11. The Flame That Changed The World