Opener Never Better gaat van start met een funky jaren negentig groove die klinkt als een mix van Faith No More en Refused voordat het uitmondt in een aanstekelijke stamper die alle kanten op gaat. De groove maakt plaats voor een refrein waarbij de cleane zang afgewisseld wordt met geschreeuw en de baslijnen prominent op de voorgrond staan.
Op tweede track The Cause weet de band het aanstekelijke van Never Better te behouden maar voegt daar een explosief refrein aan toe dat lekker knalt door de samenzang van Laurens Primusz en Steven Van Crombruggen.
Vervolgens nemen de heren wat gas terug op Like Cannibals en creren een winterse, melancholieke sound met een duister randje. Door het rustige karakter is dit een een welkome afwisseling alvorens je weer op het zwaardere beukwerk getrakteerd wordt met Liquid Shelter en Wisenheimer. Het schijfje duurt helaas maar zeventien minuten en het grote minpunt is dat het simpelweg niet meer tracks bevat.
Want This Kid laat horen dat ze meester zijn in het schrijven van snelle en energieke songs die meteen vanaf de eerste luisterbeurt aanslaan. Hierbij moet de band er wel op letten dat ze een nummer niet te vol of chaotisch maken door tegen het einde nog te veel willen toevoegen of uitwijken zoals in Never Better het geval is. Een directe aanpak werkt hierbij beter, less is more in dit geval. Dat is dan ook maar een klein puntje van kritiek die ik heb en weet This Kid gewoon lekker te knallen en me goed te vermaken met Stitches. Nu uitkijken naar een langspeler.
Tracklist:
1. Never Better
2. The Cause
3. Like Cannibals
4. Liquid Shelter
5. Wisenheimer
