Ik gaf het bij mijn bespreking van Consuming Darkness al aan: de heer Sam Parkinson is een productief mannetje. Met zijn blackmetalproject When Woods Make Graves levert hij sinds 2012 een gestage stroom aan undergroundwerkjes af. Mellifluous Throes is zijn derde (en laatste) van 2013 en � voor zolang het duurt � ook het meest recente album van dit illustere project. Hoewel het materiaal van Parkinson nogal wisselend van kwaliteit is, bleek Consuming Darkness ondanks de tekortkomingen een fijne bak ruis te zijn.

Over Mellifious Throes valt eigenlijk hetzelfde te zeggen: hoewel het album zeker niet zonder zijn onvolkomenheden is, heeft de hypnotiserende en pruttelende maalstroom aan undergroundklanken zeker zijn charme, althans, als je het oudste werk van Wolves In The Throne Room niet te ruizig vindt. Mocht dat wel het geval zijn, dan is de kans groot dat je bij de eerste seconden van de uitgestrekte, tien minuten durende opener Born Of Sea Mist Rituals al bent afgehaakt of je in de koffie hebt verslikt.

In vergelijking met Consuming Darkness valt op dat Mellifious Throes over het algemeen een wat hoger tempo kent. De iele, Striborgiaanse keyboards (bestaat die band trouwens nog?) die eerder nog wel eens hun opwachting maakten, hebben hier plaats moeten maken voor bijna onontkoombaar ratelende drumpartijen en primitief schellende gitaarriffs. De eerste minuten vragen die nog wat gewenning aan de oorschelpen, maar toch weet When Woods Make Graves me aardig mee te zuigen in zijn donkere oerwoud van repetitieve riffs en kolkende, rumoerige geluidsgolven.

Het pi�ce de r�sistance van dit album is het vijfentwintig minuten durende Apart In The Waking Onyx Void. Opvallend is dat Parkinson zich voor de eindmix van het nummer verontschuldigd heeft, terwijl ik de sound van dit nummer � dat inderdaad iets afwijkt van de twee voorgangers � juist beter vind. Muzikaal gezien is het een �cascadiaans� blackmetalepos om geheel in te verdrinken. Grimmig en hypnotiserend lo-fi-geraas waarin getergde vocalen en ruizig gitaarwerk tot een onstuimig geheel worden gebracht.

De band zelf claimt vooral inspiratie te putten uit bands als Wolves In The Throne Room, Paysage D�Hiver, Burzum, Fen en Weakling. Hoewel het niveau van Mellifious Throes nog wel ietwat achterblijft, geeft het een goede indicatie van de muziek die op deze schijf te vinden is. Ik kan me zo voorstellen dat dit vooral in een volgepakt, klein zaaltje op Roadburn goed uit de verf zou kunnen komen.

Tracklist:
1. Born Of Sea Mist Rituals
2. They Share This Grave
3. Apart In The Waking Onyx Void