Die vraag moet ik zowel bevestigend als ontkennend beantwoorden. Er zijn slechts drie nummers die me weten te boeien, te weten de uitschieter The Dereliction Part II: The Bonds of Oblivion en in wat mindere mate On Darkling Plains en Solstorm. De epische uitschieter die logischerwijs een vervolg is op het eerste deel dat op het debuutalbum staat, kent een rijke variatie aan ritmes waarbij de passages met blastbeats doen denken aan black metal. De gitaristen rijgen pakkende, snelle, melodieuze riffs en prima leads aan elkaar. Het is n van de langere nummers van de plaat met een mooie climax in de vorm van een a capella mannenkoor.
On Darkling Plains is goed opgebouwd en kent een afwisseling van midtempo en blastbeatmomenten en een minder snel middelste deel. Met name de riff tijdens de blastbeats is erg fraai. Het tragere, bij vlagen grootse Solstorm is het langste nummer maar weet de aandacht goed vast te houden, mede door de goede combinatie van mooie melodielijnen van gitaar en keyboards. Het gebruik van keyboards voegt veel waarde aan de sfeer toe ook al staan deze af en toe wat zacht in de mix.
De andere nummers, waaronder Kryptographik (waarvan een officile video is uitgebracht), kennen af en toe wel interessante momenten maar zijn als geheel niet meer dan middelmatig of in fases zelfs monotoon en fantasieloos. De productie is daar mede debet aan. Het geheel klinkt wat kunstmatig. De afstelling van de snaredrum staat veel te dof in de mix waardoor bepaalde passages kracht missen en een brei worden in plaats van dat het lekker agressief klinkt. De grunts en harsh vocals zijn soms onverstaanbaar en irritant overheersend en de cleane zang die af en toe opduikt, klinkt vaak onzuiver en onzeker. Toch is de afwisseling in vocale stijlen in fases zoals in het begin van Solestorm juist een pluspunt. Het is te hopen dat we deze dynamiek terug horen op toekomstig materiaal waarbij er aan de productie en de zuiverheid wordt gewerkt.
Het gaat me te ver om de band, wiens naam is ontleend aan het nummer met dezelfde titel van Devin Townsends album Physicist, af te schrijven. Als deze Zweden de tijd nemen om het kaf van het koren te scheiden, zijn ze in staat om met deel drie van de trilogie over de hele lengte te overtuigen. Potentie is er voldoende. De besproken nummers zijn daarvan het bewijs.
Tracklist:
1. On Darkling Plains
2. Fluxus
3. The Dereliction Part II: The Bonds Of Oblivion
4. Kryptographik
5. Solstorm
6. The Worlds We Devour
7. Shock Wave
