Net als zijn voorganger is Flesh Is Heir namelijk een bijzonder intense, filmisch en mechanisch aandoende plaat geworden die de luisteraar vanaf het openingsnummer bij de kladden pakt. Machinaal strakke riffs en industrile blastbeats versmelten in een futuristisch amalgaam van technische death metal, beklemmende ambient, loodzware industrial en logge grooves. Terwijl veel bands industrial-invloeden op een redelijk gematigde manier inzetten, bevindt The Amenta zich met meer dan n been in de inktzwarte wereld van de Cold Meat Industry en Cold Spring-achtige acts.
De intensiteit van de plaat maakt het lastig om individuele nummers uit te lichten. Flesh Is Heir laat zich als n onontkoombaar geheel beluisteren. Het is een album dat de volledige aandacht van de luisteraar opeist, maar als ik moet kiezen, komen het titelnummer, Ego Ergo Sum en The Argument nog nt iets heviger uit de speakers razen. Het is maar goed dat de band af en toe een sporadisch rustpuntje inbouwt, zoals met het vreemd ritualistisch aandoende A Womb Tone en A Palimpsest.
Bij Australi denk ik niet direct aan een pikzwarte, verziekte lucht, eindeloze rijen ontspoorde machines en verpauperde steden die overspoeld zijn met nucleair afval, maar toch zijn dat de onvermijdelijke beelden die zich opdringen bij het beluisteren van Flesh Is Heir. Het zegt alles over de mate waarop het album je bij de strot grijpt. Intense en zeer sterke plaat!
Tracklist:
1. Flesh Is Heir
2. Ego Ergo Sum
3. Teeth
4. A Womb Tone
5. Obliterate's Prayer
6. Sewer
7. The Argument
8. Cell
9. Disintergrate
10. A Palimpsest
11. Tabula Rasa
