Het antwoord op die vraag luidt: niet helemaal. Want hoewel Great North zeker geen verkeerd plaatje is om mee weg te dromen, is het belangrijkste euvel van het album dat de dynamiek die bovengenoemde namen vaak zo geniaal maakt, hier te vaak ontbreekt. Slechts de opener Glass Monster laat echt horen dat deze band tot mooie dingen in staat is. Mooie ritmes en subtiel gitaargepluk culmineren in een heilzaam aanvoelende climax waar heerlijk traag naar toe gebouwd wordt. Niet bepaald vernieuwend, maar wel o zo effectief. Maar daarna zakt het niveau toch wel een stukje: Stalking Horse is een nummer dat nergens naar toe bouwt en ook Country Victoria laat mij tamelijk onverschillig.
Het lange, weemoedige Tired Hands en de noisy afsluiter Ghost halen het niveau gelukkig weer omhoog, maar toch zal de band zich meer moeten laten gelden om het hoofd boven water te houden in dit overvolle genre. Fourteen Nights At Sea kiest op Great North overwegend voor een nogal melancholische insteek, waarin trage ritmes en druilerige ondertonen belangrijke facetten zijn. Dat zon insteek uitstekend kan werken, bewees het Chinese Wang Wen met 0.7 (nog steeds een schitterend album). Het ontbreekt Fourteen Nights At Sea echter nog aan de finesse en diepgang om bij dat niveau in de buurt te komen. Uiteindelijk is Great North een aardig album voor de fervente postrocker, maar moet ik ook constateren dat er genoeg beters in het genre te vinden is.
Tracklist:
1. Glass Monster
2. Stalking Horse
3. Country Victoria
4. Tired Hands
5. Departure
6. Ghost