The World Ends bevat namelijk geen exotische tierelantijnen of enorm complexe en aparte ritmestructuren. De schijf staat echter wel tot aan de nok gevuld met puike, geraffineerde black metal, met daarin ook een groot aandeel voor stijlvolle doom en zelfs wat smaakvol gebrachte death metal (denk aan de manier waarop Novembers Doom deathmetalinvloeden verwerkt in zijn muziek). Het label dweept met de term ambient black metal, maar wat mij betreft is er weinig ambient te ontdekken aan deze plaat, of het moet de outro zijn.
Hoewel Ov Hollowness dus een voor dit label nogal ongebruikelijk rechtlijnige aanpak hanteert, betekent dat niet dat het materiaal niet genietbaar zou zijn. Integendeel: The Worlds Ends is een buitengewoon krachtig en overtuigend epos geworden, dat een dikke zeventig minuten de aandacht van de luisteraar weet vast te houden. Dat komt voor een deel door de afwisseling. Zo klinkt Ov Hollowness nu eens potig en gedreven (zoals op Grey, waarop het tempo flink wordt opgeschroefd en het traditionele blackmetalgehalte een stuk hoger ligt dan op sommige andere nummers) en dan weer wat meer statig en sfeervol (Hoarfrost is een mooi voorbeeld).
Een aparte vermelding verdient het titelnummer, dat echt een klasse apart is. Dit fantastische nummer doet bij vlagen denken aan het rauwere werk van Primordial, inclusief gedragen, doorleefde cleane zang en ruwe, stuwende riffs. Tien heerlijke minuten die naar meer smaken! Maar ook de rest van de enorme zwik muziek op The World Ends weet behoorlijk te imponeren. Het knappe is bovendien dat het materiaal volledig op het conto komt van slechts n man (Mark R.). Die laat dan ook horen over een sterk staaltje doe het zelf-kwaliteit te beschikken. Het eindresultaat van al zijn kluswerk mag er absoluut zijn.
Tracklist:
1. Abstraction
2. Grey
3. Hoarfrost
4. An End
5. Ov
6. The World Ends
7. Lost Resolve
8. Hollow
9. End In View
10. Outro
