Enquête

Populaire bands teren veelal op succesalbums van jaren geleden. Van welke, uit 25 door ons geselecteerde ‘grote’ bands, vind je het recentste studio-album het meest bevredigend?

AC/DC - Power Up [2020]
Alice Cooper - Road [2023]
Avenged Sevenfold - Life Is But A Dream [2023]
Bring Me The Horizon - Post Human: Next Gen [2024]
Deep Purple - =1 [2024]
Def Leppard - Diamond Star Halos [2022]
Disturbed - Divisive [2022]
Dream Theater - Parasomnia [2025]
Five Finger Death Punch - Afterlife [2022]
Iron Maiden - Senjutsu [2021]
Judas Priest - Invincible Shield [2024]
Korn - Requiem [2022]
Linkin Park - From Zero [2024]
Metallica - 72 Seasons [2023]
Nightwish - Yesterwynde [2024]
Opeth - The Last Will And Testament [2024]
Ozzy Osbourne - Patient Number 9 [2022]
Porcupine Tree - Closure / Continuation [2022]
Rammstein - Zeit [2022]
Sabaton - The War To End All Wars [2022]
Scorpions - Rock Believer [2022]
Slipknot - The End, So Far [2022]
Tool - Fear Inoculum [2019]
Volbeat - Servant Of The Mind [2021]
Within Temptation - Bleed Out [2023]

[ Uitslag | Enquêtes ]

    2 april:
  • Bridear en Lords Of The Trident
  • Kai Hahto
  • Social Distortion en The Bellrays
  • The Raven Age en Disconnected
  • 3 april:
  • Frog Leap
  • Very 'Eavy Festival
  • 4 april:
  • Greenleaf, Gnome en High Desert Queen
  • Very 'Eavy Festival
  • 5 april:
  • Grindhoven XII
  • Salacious Gods, Oerheks en Nubivagant
  • Your Highness, Mould, The Fifth Alliance en LowMad
  • 6 april:
  • Anneke van Giersbergen
  • Benediction, Jungle Rot en Master
  • Thundermother, Cobra Spell en Vulvarine
  • 7 april:
  • And So I Watch You From Afar en Scaler
  • 8 april:
  • Save Face
    2 mei:
  • Mike Tramp's White Lion
  • RedHook en Comastatic
  • Temple Fang en Mojo & The Kitchen Brothers
Kalender
Vandaag jarig:
  • Aleksi Sihvonen (Medicated) - 41
  • Coen Janssen (Epica) - 44
  • Daniel Droste (Ahab) - 45
  • Giuseppe Spanò (Daedalus) - 49
  • Markus Vanhala (Malpractice) - 44
  • Phil Demmel (Machine Head) - 58
  • Richard Loudin (Monolithe) - 51
  • Sascha Gerstner (Helloween) - 48
  • Tim Grose (Lord) - 55
Review

Words Of Farewell - The Black Wild Yonder
Jaar van release: 2014
Label: AFM Records
Words Of Farewell - The Black Wild Yonder
Het West-Duitse Words Of Farewell laat in 2012 met het debuut Immersion al horen veel kwaliteit in huis te hebben. Weliswaar kent de melodische death metal sterke invloeden van het moderne Dark Tranquillity, Scar Symmetry en Insomnium, toch gaat dit gepaard met goed in het gehoor liggende nummers en voldoende inbreng van eigen ambient-elementen. De band uit de omgeving van Münster voegt op The Black Wild Yonder nog meer eigen elementen aan de nummers toe waardoor de band een sterkere eigen identiteit krijgt.

Dit blijkt met name uit de gevarieerde songstructuren en de progressieve benadering. Words Of Farewell mag dan met name een melodische deathmetalband zijn, er zijn ook invloeden vanuit metalcore en progressieve powermetal aanwezig. Ieder nummer op het album heeft daarbij een eigen karakter met voldoende afwisseling wat toch knap binnen het geheel past. Opzwepende nummers (Continuum Shift en Beauty In Passing worden afgewisseld met langzamere nummers (In Kingdoms Of Rain en Damaged Beyond Repair). Het album kent een verfrissende progressieve wending met mijn favoriet Temporary Loss Of Reason (met een fantastische climax die langer had mogen duren) en Antibiosis (met een mooi intro en een clean gedeelte dat doet denken aan de muziek van Mark Knopfler).

Het tempo van de plaat ligt ondanks de variatie over het algemeen niet hoog. Hierdoor is er veel ruimte voor melodie en harmonie. Deze ruimte wordt optimaal benut door het kwalitatief hoogstaande keyboardspel van Leo Wichmann, dat in goede harmonie is met het veelzijdige gitaarspel van Erik Gaβmus en Henrik Tschierschky. De grote hoeveelheid ideeën en snelle solo’s dat in de nummers wordt verwerkt, heeft wel als gevolg dat het af en toe wat druk klinkt. Gelukkig wordt een welkome adempauze gegund met ambient passages en mooie rustige intro’s. Met name door deze kalme passages en door de keyboardpartijen ontstaat een melancholische, epische sfeer.

De jonge Duitsers slagen er, ondanks de grote hoeveelheid melodie, goed in om agressief te klinken. De bombastische ritmesectie van drummer Tristan Wegner en bassist Konstantin Voβhoff wordt daarbij aangevuld door heavy staccatoriffs en de hese vocalen van Alexander Otto. Hij kiest er bewust voor om niet clean te zingen maar sporadisch te fluisteren om niet te veel op andere zangers van bands in het zelfde genre te lijken. Dit gaat wel ten koste van de dynamiek waardoor er nog winst voor de toekomst valt te behalen.

The Black Wild Yonder is een aanwinst in de collectie van elke progressieve melodische death metalfan die, naast de al eerder genoemde bands, materiaal van Omnium Gatherum en In Mourning in zijn of haar collectie heeft. Het getalenteerde zestal klinkt agressiever, progressiever, melancholischer en zwaarder dan op het debuut. Het uitstekend geproduceerde album met bijna een uur aan bovengemiddelde kwaliteit muziek, zorgt er voor dat de luisteraar goed wordt onderhouden. Het vergt wel meerdere luisterbeurten om het album te verwerken. Van Telltale Notion en Beauty In Passing zijn inmiddels clips verschenen die een redelijk beeld geven wat je van Words Of Farewell kunt verwachten.

Tracklist:
1. Continuum Shift
2. Telltale Notion
3. In Kingdoms Of Rain
4. Damaged Beyond Repair
5. Beauty In Passing
6. The Outer Rim
7. Temporary Loss Of Reason
8. Antibiosis
9. Luminary Ghost
10. Riven

Score: 82 / 100

Reviewer: Jeffrey
Toegevoegd: 21 maart 2014

Pitfest

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.