Helaas blijkt Journey To Infinity echter nog heel wat stappen verwijderd te zijn van de kwaliteit en rijkheid die bands als Alcest, Lantls, Hypomanie en An Autumn For Crippled Children juist wel te bieden hebben. Hoewel het stemmige intro A Million Lights nog wel de juiste snaar weet te raken, maakt het eerste echte nummer (Hinter Grauen Wnden) al duidelijk dat er nog wel wat stappen te zetten zijn. Muzikaal gezien is het allemaal nog wel redelijk, hoewel niet bijster spannend, maar de blikkerige drumsound en de voor dit genre te kale productie halen het niveau behoorlijk naar beneden. Het is echter vooral het kattengejank dat voor zang moet doorgaan, dat af en toe danig op de zenuwen werkt (Auf Neuen Wegen). Het is nog een geluk dat de zang behoorlijk in de eindmix is weggemoffeld.
Een instrumentale aanpak zou mijns inziens dan ook veel beter werken. Dat het ontbreken van vocalen geen enkel probleem hoeft te zijn, bewees Hypomanie immers al eerder met het prachtige Calm Down, You Werent Set On Fire. Daarnaast zou wat meer snijden in het materiaal ook geen verkeerde zet zijn geweest, want met ruim zeventig minuten overschat dit individu zijn compositorische kwaliteiten schromelijk. Wat moeten we nu bijvoorbeeld met een doelloos en simplistisch ambient-intermezzo van meer dan acht minuten (A Dream About The Loneliness Of Aimless Travel)? Ook de overige nummers hebben te weinig om het lijf om echt interessant te blijven.
Hier en daar zijn best nog wat leuke dingen te horen, zoals een overtuigende versnelling of een mooie keyboardlijn, maar het is te weinig. Hoewel de mooie hoes uitnodigend werkt, moet ik dan ook concluderen dat Journey To Infinity gedoemd is tot de grauwe middelmaat. Een enkele krent, maar vooral heel veel pap.
Tracklist:
1. A Million Lights
2. Hinter Grauen Wnden
3. Auf Neuen Wegen
4. A Dream About The Loneliness Of Aimless Travel
5. Ein Paradies Das Ich Fand
6. Nur Die Erinnerung
7. Frequency Of The Bereaved
8. Ein Hauch Von Ewigkeit
9. Through The Infinity
10. Immerwhrende Nchte