Power World (of PowerWorld) mag wat mij betreft ook tot de metalmarge worden gerekend. De andere band van Freedom Call bassist Ilker Ersin doet niets nieuws. Het collectief met de redelijk bekende Michael Bormann (onder meer Bonfire en Silent Force) achter het gilstokje is gespecialiseerd in metalen dooddoeners. Weliswaar met een progressief randje, maar of dat symfonische toetsenlaagje of die ene gekke maatwisseling een band vooruitstrevend maken, is een goede vervolgvraag. Nee, voor het overgrote deel is Power World van dik hout zaagt men planken. Robuuste akkoorden die we kennen van groepen als Judas Priest en de (zang)melodieën van Masterplan, At Vance en (de latere) Riot. Ook het AOR-randje is niet vergeten. Best lekker, zoals in opener Children Of The Universe of het titelnummer. Maar verder voornamelijk eenheidworst waar de wereld niets aan heeft.
Ongetwijfeld zal het in Duitsland wel voor rijzende knupfels zorgen bij een klein clubje liefhebbers, maar dit is eigenlijk typisch zo'n plaat waar er tegenwoordig veel te veel van zijn. Productioneel is het degelijk, het spel is ook wel oke, maar de songs blijven op een uitzondering na niet hangen. Neem daarbij het goedkope artwork en de ietwat ongeïnspireerde voordracht van semi-ster Bormann en je hebt een kleurloze metalplaat waar ik eigenlijk al te veel woorden aan vuil heb gemaakt.
Tracklist:
1. Children Of The Universe
2. Slave To The Powerworld
3. Back On Me
4. World Knows Your Secrets - Virtuality
5. You Gotta Hold On
6. Am I Digital?
7. Coast Of Tears
8. Black Ash
9. Like A Shadow
10. Cybersteria
11. You Will Find A Way
12. Not Bound To The Evil
.jpeg){kind=small}
