Partikel III is, zoals de titel al doet vermoeden, de derde (en laatste) installatie in een reeks releases van twee pioniers binnen de experimentele scene: noise-godfather Masami Akita (Merzbow) en dark ambient-legende Henrik N Bj�rkk (Nordvargr). Er bestaat geen enkele twijfel over de impact die beide heren hebben gehad op deze genres, maar ook daarbuiten. Te denken valt aan de samenwerking tussen Merzbow en grindcorebands als Gore Beyond Necropsy of de blackmetalflirts van Bj�rkk met zijn project Goatvargr (en natuurlijk de satanische thematiek van de black industrial act MZ.512).

Het is dus niet zo gek dat Partikel III ��n van de meest geanticipeerde albums van 2013 was, niet alleen voor liefhebbers van noise of dark ambient. Wat zeker daaraan heeft bijgedragen, was het uitstekende niveau van de vorige twee albums waarop Merzbow en Nordvargr samenwerkten. Met name Partikel II mag de boeken in als een sublieme schijf waarin beiden een heel andere kant van zichzelf lieten horen. Ook Partikel III klinkt anders dan men op het eerste gehoor zou vermoeden.

In tegenstelling tot de vaak beenharde noise van Merzbow en de verstikkende ambient van Nordvargr is op dit album namelijk verrassend veel ruimte voor pulserende beats en ritmische elementen. Dat levert bij vlagen een minimalistische, haast glitch-achtige sound op (zoals op opener Heterotic String Hybrid), waarbij vooral Nordvargr zijn kunsten mag vertonen door het geheel met dronende ambientklanken te doorspekken. Bij het hierop volgende Lorentz Covariance krijgt Merzbow wat meer ruimte en vuurt hij als een soort futuristische geluidstovenaar de ene na de andere noisegolf op de luisteraar af. Het is echter duidelijk te horen dat de beste man zich inhoudt om het nummer toch een duidelijke structuur te laten behouden.

Nu is de Partikel-serie sowieso redelijk subtiel qua noisegeweld, zeker als we het reguliere werk van Merzbow in ogenschouw nemen. Ook bij Partikel III ligt de nadruk veel meer op loops en ritmes, waardoor het materiaal soms een beetje industrial-achtig aandoet. Deze aanpak maakt de Partikel�reeks in ieder geval beter te behappen voor de terloopse luisteraar, terwijl mensen die zich iets meer hebben verdiept in de enorme catalogus van dit duo een verrassende nieuwe kant horen.

De kwaliteiten van dit duo staan ook op dit derde deel uit de reeks weer buiten kijf. Het is bij dit soort genres moeilijk om daar een objectief stempel op te drukken, maar die kwaliteit uit zich vooral in de details die in de soundcollages verscholen liggen. Daardoor blijft het materiaal iedere luisterbeurt weer interessant (hoewel iets minder dan op de voorgaande twee albums, want Submaton Color Pt. 1 wordt eigenlijk pas bij de overgang naar het tweede deel echt interessant). In die zin voelt Partikel III een beetje als een toetje, maar dan wel van een A-merk en niet van de Euroshopper.

Tracklist:
1. Heterotic String Hybrid
2. Lorentz Covariance
3. Submaton Color Pt. 1
4. Submaton Color Pt. 2