Terwijl hij met zijn band Nadja de laatste jaren enigszins gas heeft teruggenomen (die band zit inmiddels haast op een redelijk normaal releasepatroon van ��n album per jaar), lijkt multi-instrumentalist, ras-experimentalist en geluidsminimalist Aidan Baker de verworven tijd vooral te gebruiken om onder zijn eigen naam een indrukwekkend aantal releases per jaar te verwezenlijken. En terwijl zijn werk met Nadja regelmatig onder de aandacht is gebracht op deze website, zal het solowerk van Baker wellicht bij minder metalliefhebbers een belletje doen rinkelen.

De experimentele klanken op het solowerk van Baker hebben dan ook weinig met metal pur sang te maken, hoewel er genoeg raakvlakken zijn met aanverwante genres (drone, post-rock en ambient, om er maar een paar te noemen). Het zijn genres waarin Baker zich al jarenlang als een vis in het water voelt, getuige de vele experimentele platen die hij inmiddels al heeft uitgebracht. Already Drowning is slechts ��n van de meerdere releases die Aidan Baker vorig jaar uitbracht, maar het is wel een van de meest interessante.

In plaats van immense soundscapes kiest Aidan Baker hier � in navolging van de meer recente Nadja-albums � voor een meer songgerichte aanpak. De zeven nummers, die tussen dromerige, bezwerende ambient en subtiele post-rock laveren, worden door verschillende vrouwelijke gastvocalisten vertolkt. Daarnaast wordt een groot aantal gastmusici ingezet om van Already Drowning iets bijzonders te maken. Zo horen we onder andere een accordeon, saxofoon, cello, fluit, piano en trombone voorbij komen.

Ieder nummer is een onderdeel van een cyclus van mythes en volksvertellingen over verschillende vrouwelijke watergeesten. Het levert sublieme momenten op, zoals het haast surre�le titelnummer, met prachtige bezwerende vocalen van Clara Engel, dat na een zeer minimalistisch begin toch nog eindigt in een Nadja-esque bad van ruis. Ook het droevige Tout Juste Sous La Surface, Je Guette, dat van een heel klein chanson meerdere malen aanzwelt tot een bijna noise-achtige uitbarsting, is een prachtig nummer. Wat echter vooral opvalt, is dat ieder nummer een heel eigen karakter heeft. Zo klinkt 30 Days/30 Nights heerlijk melancholisch, maar klinkt een nummer als Mein Zwilling, Mein Verlorener juist vooral dromerig en magisch.

Already Drowning is dan ook een verrassend gevarieerd album, dat echter ondanks de diversiteit een heel duidelijk Baker-stempel draagt. Hoewel ik over het algemeen de luidruchtigere soundscapes van Nadja prefereer, bewijst Aidan Baker met dit album (wederom) dat hij zich niet hoeft te verliezen in kolossale geluidssculpturen om toch indruk te maken.

Tracklist:
1. Already Drowning
2. 30 Days/30 Nights
3. M�lusine
4. Mein Zwilling, Mein Verlorener
5. Tout Juste Sous La Surface, Je Guette
6. Ice
7. Lorelei