Hoewel dit pas het tweede album van deze jonge band is, klinkt Wind enorm gedistingeerd en volwassen. De gitaristen strooien met ijzersterke, krachtige riffs waarin voldoende ruimte is voor een fijne melancholische ondertoon. Tijdens de fraai gentegreerde akoestische passages met fluisterzang roept Wind ook wel herinneringen op aan het latere werk van Dornenreich. Sfeer is het sleutelwoord en Frigoris weet dat uitstekend over te brengen, vanaf het druilerige getokkel en struikgeruis van opener Windgeflster. Maar daar waar een band als Dornenreich de metal eigenlijk vrijwel volledig heeft afgezworen (met uitzondering van het laatste album Flammentriebe), integreert Frigoris dit soort sfeerelementen met venijnige passages, waarin desondanks veel ruimte voor melodie is.
Wind is niet een album waarop er enkele uitschieters en enkele vullers te vinden zijn. Het is veel meer een plaat die als n geheel beluisterd dient te worden. De individuele nummers zijn stuk voor stuk van een sterk en consistent niveau, waardoor het niet moeilijk is om op te gaan in de klanken van deze plaat. Het is daarom spijtig dat Frigoris het met Ode An Verlorene Seelen ineens over een heel andere boeg gooit. In plaats van sfeervolle, natuurlijk klinkende melancholische black metal is dit nummer doorspekt met samples die zo uit een documentaire als Jesus Camp lijken te komen. Het is een effectief nummer, dat absoluut, maar de industrialtint is wel volledig in contrast met de sfeer op de rest van Wind.
Hoewel Frigoris zich met Wind nog niet helemaal op hetzelfde niveau als zijn landgenoten van Helrunar en Es mag plaatsen, is dat waarschijnlijk slechts een kwestie van tijd. Wederom een zeer interessante band uit de bloeiende Duitse scene.
Tracklist:
1. Windgeflster
2. Zwischenwelten
3. Im Keim Ertrunken
4. Frhlingsnacht
5. Hauch
6. ...Und Asche Rinnt Durch Meine Hnde
7. Ode An Verlorene Seelen
8. Wenn Die Maske Bricht
