Hoe dan ook, met de muziek op deze schijf is niets mis. Vet geproduceerde en strak als een eendenreet op plaat gekwakte thrash. Een logisch vervolg op Sounds Of Violence en Killing Peace. Frisse elementen zijn vooral verpakt in details en accenten. Zo heeft de groep in de persoon van Michael Hourihan een nieuwe slagwerker. Een drummer die wat meer kan dan rappe tempo's. Zijn spel is een stuk technischer dan dat van zijn ook al niet misselijke voorganger. In combinatie met de vette en zeer effectieve riffs vormt hij een absolute smaakmaker.
Op de songs is bovendien weinig aan te merken. Dat Onslaught net als in de jaren tachtig graag leentjebuur speelt bij Exodus, Slayer en Metallica is geen nieuws, maar de energie waarmee alles is vastgelegd is overweldigend. Bovendien schrijft de groep sterke melodien die misschien niet dominant aanwezig zijn, maar wel flair geven aan het gebodene. Het maakt songs als Fuel For My Fire en Dead Man Walking pakkend, waardoor ze vrij vlot blijven hangen. Daarnaast klinkt zanger Sy Keeler giftiger dan ooit. Zijn voordracht is evenals voorheen agressief, maar hij durft wat meer te variren. Een beetje zoals ten tijde van The Force met de ervaring van nu.
Onslaught bevestigt nogmaals n van de beste Engelse thrashbands te zijn. Van originaliteit hoeft de band het nog steeds niet te hebben, maar de muzikanten weten uitstekend hoe je een goed thrashnummer schrijft en uitvoert. Dat de teksten nog steeds niet veel soeps zijn, zien we maar door de vingers. Muzikaal is dit namelijk n van de betere thrashreleases van 2013.
Tracklist:
1. A New World Order
2. Chaos Is King
3. Fuel For My Fire
4. Children Of The Sand
5. Slaughterize
6. 66Fucking6
7. Cruci-Fiction
8. Dead Man Walking
9. Enemy Of My Enemy
