Lys Noir is geen album geworden dat enige grenzen zal verleggen, laten we dat voorop stellen. Maar wat deze heren laten horen, is daarom zeker niet minder sterk. Het ongepolijste en tamelijk opgefokte karakter van de plaat vertoont raakvlakken met het oude werk van Deathspell Omega (denk aan Inquisitors Of Satan), maar door de soms wat dissonante songstructuren en de felle krijszang moet ik op sommige momenten ook denken aan het oude werk van Blut Aus Nord. De Frozen Shadows-cover Au Seuil Des Tnbres, die eigenlijk volledig in het verlengde ligt van de rest van de plaat, maakt ook al duidelijk dat die band zijn sporen heeft achtergelaten.
Bij de vlijmscherpe opener L'Appel De La Nuit ben ik al verkocht. De intense black metal komt enorm krachtig uit de speakers knallen, maar tegelijkertijd verraden de vloeiende tempowisselingen en overgangen (inclusief een subtiele akoestische break) een zekere diepgang en een soort ongepolijste finesse die veel genregenoten missen. De ijzige krijs van frontman Monarque gaat bovendien door merg en been. Het zijn sleutelelementen die voortdurend op deze plaat terugkomen. Maar vergis je niet: Lys Noir is vooral een beenhard uitgevallen blackmetalschijf. Zo zijn nummers als Vigor Mortis en Mes Condolances monotoner qua opzet, maar razen ze wel aan n stuk door. De maalstroom die ontketent wordt, heeft dan ook een hypnotiserend effect.
Lys Noir is een uitstekend stuk vakmanschap, waarmee maar weer eens bewezen wordt dat traditionele black metal nog steeds enorm overtuigend kan zijn, mits de uitvoering goed is. Monarque verstaat die kunst als geen ander: Lys Noir is niet voorzien van een pruttelgeluid, maar van een krachtig en scherp geluid, en de nummers hakken er genadeloos op los zonder in simplisme te vervallen. Prima werkstuk!
Tracklist:
1. L'Appel De La Nuit
2. Vigor Mortis
3. La Quintessence Du Mal
4. Solitude
5. Mes Condolances
6. Au Seuil Des Tnbres (Frozen Shadows Cover)
7. Comme Les Vers; Sous La Bannire Du Lys Noir
