Het Zweedse Shining staat bekend om zowel zijn vernieuwings- als vernietigingsdrang. Het laatste uit zich vooral in het controversi�le gedrag van frontman Niklas Kvarforth, die regelmatig voor ophef zorgt. Maar belangrijker is de vernieuwingsdrang van de band, die zich uit in de geniale muziek die op de laatste vijf albums te horen was. Begonnen als redelijk standaard suicidal blackmetalband (de band claimt zelf de eerste in het genre te zijn, maar daar plaats ik sterke vraagtekens bij), ontpopte Shining zich vanaf IV: The Eerie Cold tot een briljante groep die de grenzen van het genre ruimschoots overschreed, maar tegelijkertijd intenser en kwaadaardiger dan ooit tevoren klonk.

De vernieuwingsdrang van Shining uit zich ook in de vorm van 8 � - Feberdr�mmar I Vaket Tillst�nd. In principe valt het album als een compilatie van oud materiaal te bestempelen, maar tegelijkertijd is het veel meer dan dat. In plaats van het opnieuw uitbrengen van oude tracks, zijn de nummers op 8 � - Feberdr�mmar I Vaket Tillst�nd (die afkomstig zijn uit de periode van II: Livets �ndh�llplats en III: Angst) gestript tot aan de pre-productie, waarna nieuwe bas-, gitaar-, en keyboardpartijen zijn toegevoegd.

Nog verrassender is echter de keuze om ieder nummer door een andere vocalist te laten zingen. Zo worden de nummers op dit album vertolkt door niemand minder dan Famine (Peste Noire), Attila Csihar (Mayhem, Sunn 0)))), Pehr Larsson (Vinterland), Gaahl (ex-Gorgoroth), Maniac (Mayhem) en niet in de minste plaats Kvarforth zelf. Sommige nummers, zoals het zeer geslaagde Terres Des Anonymes (een heropname van Fields Of Faceless) en het eveneens sterke Szabadulj Meg �nmagadt�l (oorspronkelijk M�rda Dig Sj�lv�) worden zelfs in de oorspronkelijke taal van de gastzangers vertolkt.

Dan de nummers zelf. Die zijn natuurlijk wel van een wat minder niveau dan de laatste albums. Nu lieten ook de oude nummers al een zweem van de kwaliteit van Shining doorschemeren, maar is het materiaal v��r IV: The Eerie Cold toch beduidend minder gelaagd, minder gedurfd, en bevat het minder experimentele uitstapjes. Het is wat eendimensionaler, maar door deze toevoegingen worden veel songs eigenlijk boven zichzelf uit getild (check het Nachtmystium-achtige toetsenwerk op Black Industrial Misery maar eens). Eigenlijk is alleen Ett Liv Utan Mening wat aan de saaie kant. Daar staan echter geweldige vertolkingen van Famine, Attila en Gaahl tegenover.

8 � - Feberdr�mmar I Vaket Tillst�nd laat vooral horen hoe het pre-The Eerie Cold materiaal klinkt met de kwaliteiten die de band nu heeft. Het eindresultaat is verrassend goed en ligt qua niveau ergens tussen het oude (�aardig�) en het nieuwe materiaal (�geniaal�) van Shining in. Complimenten overigens ook voor het schitterende artwork. Ik hoor liever een nieuw album, maar dit is ook absoluut geen straf om naar te luisteren!

Tracklist:
1. Terres Des Anonymes
2. Szabadulj Meg �nmagadt�l
3. Ett Liv Utan Mening
4. Selvdestruktivitetens Emissarie
5. Black Industrial Misery
6. Through Corridors Of Oppression