De zuurpruimen zullen vallen over het gebrek aan originaliteit. Venomous Maximus schotelt ons feitelijk niets nieuws voor, al is het een goede band met aanstekelijke muziek. De heren haken keurig in op de populariteit van bands die donkere, occulte rock/metal maken. Het mag duidelijk zijn dat Venomous Maximus echt metal is. Instrumentaal neigt het zelfs behoorlijk naar black metal met stevige heavy en epic metalinvloeden. Het gezelschap is niet vies van een goede gitaarsolo en durft het best aan om eens gas terug te nemen. Dat leidt op Beg Upon The Light tot onder andere de sterke, gitzwarte ballade Mothers Milk.
Venomous Maximus laat zich lastig in een hokje duwen. Dat zullen velen als een compliment beschouwen, maar toch denk ik dat de liefhebbers van epic doom metal hier best mee uit de voeten kunnen. Het klinkt dan misschien wat tegenstrijdig, maar de band moet het vooral hebben van de uptempo songs. Nieuwsgierigen wil ik dan vooral aanraden om eens naar de meezingers Give Up The Witch en Venomous Maximus te luisteren, die bijna als strijdliederen klinken. Beste track in mijn opzicht is Moonchild, omdat de riffs daarin werkelijk subliem zijn. Gregg Higgins stem past er bijzonder goed bij. De gelijkenis met Pelle Åhman van In Solitude is opvallend. Die band vormt het beste referentiemateriaal, al heeft Venomous Maximus voldoende eigen smoel. Beg Upon The Light is een uitstekende plaat binnen het genre en verdient echt deze release. Pas wel op voor de gelimiteerde versie op lp, want die is op doorzichtig roze vinyl gedrukt.
Tracklist:
1. Funeral Queen
2. Path Of Doom
3. Give Up The Witch
4. Father Time
5. Dream Again (Hellenbach)
6. Moonchild
7. Battle For The Cross
8. Venomous Maximus
9. Mothers Milk
10. Hell's Heroes
Bonustracks:
11. The Mission
12. The Rider
13. The Gift
.jpeg){kind=small}
