Hoewel Max Cavalera er tegenwoordig uit mag zien alsof hij elk moment dood kan neervallen, blijft hij onverminderd productief. Savages is alweer het negende album sinds het titelloze debuut uit 1998 en volgt krap anderhalf jaar na de geweldige voorganger Enslaved. Reden voor deze snelle opvolger is wellicht ook de overstap van Roadrunner Records naar Nuclear Blast. De vraag is echter of de plaat hierdoor geen haastklus is geworden.
Naast een nieuw label heeft Soulfly voor deze plaat ook een nieuwe drummer. Vorig jaar hing David Kinkade zijn drumstokken aan de wilgen en zijn plaats achter de drums wordt nu ingenomen door Max twintigjarige zoon Zyon. De echte feitenfreaks weten misschien dat zijn hartslag twintig jaar geleden werd gebruikt voor de intro van Sepulturas Refuse/Resist. In de afgelopen jaren heeft hij al bescheiden bijdrages geleverd aan Soulfly-materiaal en is nu dus fulltime in dienst bij familiebedrijf Cavalera.
Voor de rest is de line-up ongewijzigd gebleven en hetzelfde geldt voor de sound. Soulfly klinkt als vanouds en zet de lijn van de afgelopen albums door, waar de tribalinvloeden tot het minmum worden beperkt en de focus meer ligt op strakke death/thrash. Op Savages zijn de nummers over het algemeen wat langer, maar razen van begin tot eind in sneltreinvaart voorbij. Samen met het gebrul van Max Cavalera over dood en verderf, maakt dit alles tot zeer herkenbaar.
Hoewel, het is soms zo herkenbaar dat het bij tijd en wijlen wel heel erg gerecycled aanvoelt. De riffs, de breaks, heel veel klinkt alsof ik het al eerder heb gehoord op de vorige acht albums. Alle nummers mogen dan wel van kop tot staart uiterst stabiel in elkaar zitten, het blaast je zelden omver. Terwijl dit wel het geval was met Enslaved, waar dezelfde sound opvallend fris klonk. Savages voelt hierdoor meer aan als een herhalingsoefening.
De kracht bij studiomateriaal van Soulfly ligt vaak in de gastbijdrages. Ook voor Savages heeft Max Cavalera weer door zijn adresboekje gebladerd. Mitch Harris van Napalm Death doet een bijdrage aan K.C.S., Jamie Hanks brult imposant mee op Fallen en zoonlief Igor Jr. doet dit met Bloodshed. De meest verrassende gastbijdrage is echter die van Neil Fallon van Clutch, die aan Ayatollah Of Rock N Rolla een zeer krachtige rockfeeling toevoegt. Wat dat betreft is dit ook de enige echte verrassing op de plaat.
Voor de rest is Savages een tikkeltje dertien-in-een-dozijn. Het is een fijne metalplaat met een hele dikke ouderwetse Cavalera-stempel, maar is bij verre niet zo verfrissend als Enslaved. Dat lijkt toch de prijs te zijn van de extreem hoge productiviteit. Kwantiteit boven kwaliteit en dat is wel een tikkeltje zonde.
Tracklist:
1. Bloodshed
2. Cannibal Holocaust
3. Fallen
4. Ayatollah Of Rock N Rolla
5. Master Of Savagery
6. Spiral
7. This Is Violence
8. K.C.S
9. El Comegente
10. Soulfliktion
