Sinds Robin Staps (het brein achter The Ocean en Pelagic Records) zijn intrek heeft genomen in het land van de horloges, komt er met de regelmaat van de klok een release uit dit alpenland vandaan. Het Zwitserse Ølten brengt zijn debuut-ep echter niet via Pelagic maar via Division Records op de markt. Daar staat Coilguns, dat louter uit The Ocean-leden bestaat, ook getekend dus de lijntjes zijn weer gelegd.

Ølten maakt kneiterharde sludge/postrock en doet dat met verve. Zelden heb ik zo genoten van een niet al te sterk opgenomen, instrumentale plaat uit dit genre. Meestal is het jammer dat er niet gewoon écht aandacht aan de productie is besteed en vaak komt het op plaat simpelweg niet uit de verf. Deze selftitled ep bewijst echter dat het tegenovergestelde bést mogelijk is.

Als een sneeuwlawine dendert dit trio in 25 minuten door je kamer heen. Misantropische klanken die nog het meest doen denken aan Sunn O))) creëren een transcendentale sfeer; uitstijgend boven het aardse, maar uiteindelijk beland je dieper dan de diepste krochten van de hel. Even dreig je opgetild te worden; is er een vorm van hoop zoals in dat middenstuk van Kàpoé, maar daar wordt stukje bij beetje genadeloos en vakkundig korte metten mee gemaakt. Fans van Isis en Pelican slaan hun slag.

Tracklist:
1. Péplum
2. Kàpoé
3. Tallülar
4. Blöm