Scale The Summit doet wat Dream Theater ook had moeten doen: instrumentaal! Dat zal me ongetwijfeld niet in dank afgenomen worden, maar zodra LaBrie zijn strot opentrekt, ren ik steevast naar de ejectknop. Dat lijkt Scale The Summit met mij eens te zijn.
Nou wil ik niet gelijk zeggen dat dit gezelschap muzikaal kan tippen aan Dream Theater. Dat zou dan ook weer vloeken in de kerk zijn. Maar ze bevinden zich inderdaad in het progressieve metalhoekje. Het is alleen gemiddeld allemaal wat liever en bovendien begeven de heren zich meer in de richting van de postrock. Dat moet echter ook weer niet overdreven worden, want er wordt hier en daar een stevig potje gerockt.
En bij vlagen zijn de heren geniaal. Neem nou zo'n lekkere track als The Traveler. Compact en druk, maar toch melodieus en vrolijk. Een soort van Dillinger on weed. Maar dat steekt dan weer af bij een track als The Migration dat helaas voorzien is van nogal wat 'voldoende-momenten'.
Scale The Summit is nergens slecht, nooit middelmatig en dat is ook knap. Wat dat betreft kan je merken dat de heren hier toe zijn aan een vierde album. En toch is het soms wat te makkelijk. Te lief. Te... ja... gewoon je weet wel... Gewoon nt niet ht.
Toch zullen de heren er met de Noord-Amerikaanse tour als voorprogramma van Tesseract heel wat zieltjes weten bij te winnen. Daar zullen ze ongetwijfeld weer extra ervaring opdoen, al zou het daar, gezien hun cv (getourd met Periphery, Cynic, Fair To Midland, Protest The Hero, e.a.), eigenlijk al niet aan mogen ontbreken.
Tracklist:
1. Odyssey
2. Atlas Novus
3. The Olive Tree
4. Narrow Salient
5. Oracle
6. Evergreen
7. The Dark Horse
8. Willow
9. Sabrosa
10. The Traveler
