De fraaie, duistere hoes doet vermoeden dat Mencea in hetzelfde straatje als bands zoals Nevermore en Mercenary te plaatsen valt, maar dat vermoeden is ongegrond. Nee, Pyrophoric laat geen moderne, dreigende dark metal horen, maar neigt meer naar melodieuze, maar krachtige death metal (overigens wel met een nogal moderne insteek), waarbij vooral namen als Gojira, maar ook Edge Of Sanity en Barren Earth door mijn hoofd spoken. Die laatste vergelijking houdt echter met name stand door de stevige, maar heldere grunts, want de muzikale invulling van beide bands loopt toch wel behoorlijk uiteen. U leest het: Mencea is niet direct een band die zich heel duidelijk laat vastpinnen.

Wat w�l vrij snel duidelijk wordt, is dat het materiaal op Pyrophoric er mag wezen. De band leeft zich naar hartenlust uit in stuwende, groovende ritmes en hoekig gitaarwerk. De dreigende, bulderende grunts van frontman Vlasios Ziouvas en de prominent aanwezige, vet ronkende basgitaar maken dat het totaalgeluid enorm zwaar en stevig is, maar de heldere productie zorgt ervoor dat de muziek desondanks ruimte krijgt om te �ademen�. Daardoor heeft Mencea dit album weliswaar een moderne sound meegegeven, maar klinkt het eindresultaat geen moment klinisch.

Pyrophoric is het tweede album van deze band en verscheen vorig jaar, vier jaar na Dark Matter Energy Noir. Ik weet niet hoe het debuut klinkt, maar aan Pyrophoric is hoorbaar veel aandacht besteed. De acht nummers blinken misschien niet uit in overdadige technische hoogstandjes (hoewel ze bij vlagen zeker technisch zijn, zoals het titelnummer duidelijk maakt) of onderlinge dynamiek, maar zijn wel tot in de kleinste puntjes bijgeschaafd. Er staat dan ook geen zwakke broeder tussen. Uitschieters in positieve zin zijn het zojuist genoemde titelnummer, maar ook Elders (waarop het krachtige drumwerk en de heerlijke langgerekte grunts van Ziouvas het best tot hun recht komen). Het nummer CCC bevat zelfs een aantal verrassende ori�ntaalse invloeden waarmee de band zijn sound weet te verrijken. Een interessante toevoeging waarvan ik hoop dat Mencea daarop zal voortborduren.

Pyrophoric is geen enorm opvallend album geworden, maar wel een plaat waar volgens mij iedere liefhebber van death metal wel mee uit de voeten zal kunnen. Genoeg melodie om de liefhebbers van de meer melodieuze kant van het genre aan te spreken, zwaar genoeg voor de fans van het stevigere werk, en voldoende speltechniek om misschien ook interessant te zijn voor degenen die hun death metal liever wat complexer hebben. Gewoon een prima album in zijn genre dus.

Tracklist:
1. Phosphorus
2. CCC
3. Elders
4. Hounds
5. Beheading
6. Pyrophoric
7. Invocation
8. The Dead