De laatste jaren heeft Nadja vaker kritiek gekregen vanwege de grote hoeveelheid aan releases en de inwisselbaarheid van sommige platen. De stortvloed aan materiaal liet steeds een bepaald stramien horen: lange, traag opgebouwde monstertracks, waarin ambient, shoegaze, funeral doom en postrock tot een apocalyptisch geheel opgebouwd worden. Zeer indrukwekkend, maar wel keer op keer hetzelfde patroon, volgens critici. Die critici doen er goed aan om Flipper, het meest recente album van dit duo, eens een kans te geven, want dit laat een heel andere kant van deze band horen.

Flipper is het meest uitgeklede, minimalistische album geworden dat ik tot nu toe van Nadja heb gehoord. Verwacht hier geen kolossale geluidssculpturen, maar vrijwel pure ambient met een vleugje minimale postrock. Opener Drown lijkt met tien minuten weliswaar lang, maar degenen die zich een beetje verdiept hebben in de geschiedenis van Nadja, weten dat een nummer van deze lengte voor deze band buitengewoon compact is. Het is tegelijkertijd een oefening in minimalisme die bijzonder geslaagd uitpakt. Drown klinkt melancholischer dan Nadja ooit eerder heeft geklonken. De sporadische �zang�, die ditmaal alleen uit bezwerend gefluisterde �spoken word�-vocals bestaat, draagt verder bij aan de treurige, ingetogen, haast �begrafenis-achtige� sfeer op Flipper.

Gek genoeg is Flipper � ondanks zijn minimalistische karakter � tegelijkertijd ook een van de meest organisch klinkende en misschien ook wel meest muzikale platen van Nadja geworden. Dat komt vooral door de erg mooie, klagerige vioolpartijen die worden ingezet door gastmusici Peter Broderick en Angela Chan. Het is een kant die Nadja nog niet eerder heeft verkend, maar wonderwel werkt, vooral in combinatie met de �dronende� bassgitaar (Song For The Sea).

Hoewel ik me absoluut kan voorstellen dat Flipper voor Nadja-fans een �love it or hate it�-plaat zal zijn, verdient de band respect voor zijn eigenzinnige opstelling en experimenteerdrift. Na een teleurstellende eerste luisterbeurt, waarin ik tevergeefs wachtte op die onweerstaanbare geluidsmuur waarin de nummers meestal culmineerden, ben ik dit album steeds gaan waarderen � ook al mist het album de geniale intensiteit van Bliss Torn From Emptiness en Truth Becomes Death, om maar even twee oude klassiekers in het oeuvre van de band te noemen. Hoewel Flipper bepaald niet representatief is voor de discografie van Nadja � en daarom zeker geen ideale kennismaking is voor mensen die niet bekend zijn met het werk van dit duo � is het intrigerend album waarover de vaste fanschare ongetwijfeld lang zal discussi�ren.

Tracklist:
1. Drown
2. Song For The Sea
3. Wrapped In Plastic
4. Hands