Powerwolf is voornamelijk leuk om live te zien. Deze energieke en charismatische band doet het uitermate goed op een podium en weten vaak een klein power metalfeestje te maken van hun optredens. Echter, van alleen maar optreden wordt je een keer moe natuurlijk, dus zal er studiomateriaal gemaakt moeten worden voor de smachtende fans. En dit jaar was het weer zo ver met een schijf genaamd Preachers Of The Night. En ja, wederom is Powerwolf er in geslaagd een pakkend en meezingbaar product uit te brengen. Diehard fans van de band zullen nu al genoeg weten en meteen naar de winkel hollen om de plaat aan te schaffen, maar voor degene die wat voorzichtiger zijn: Preachers Of The Night klinkt wel h��l erg als Powerwolf. We hadden natuurlijk al een voorproefje gehad, door middel van de EP The Rockhard Sacrament, waarop de eerste single Amen & Attack ook al stond.

Laat het duidelijk zijn: ik vind het laatste wapenfeit van Powerwolf absoluut een aangename plaat, maar daarnaast bekruipt me regelmatig het gevoel dat ik naar een kunstje luister dat ze al vijf platen vol houden. Want laten we eerlijk zijn: als je Preachers Of The Night naast Return In Bloodred uit 2005 legt, is er muzikaal geen ene moer veranderd en is er op iedere plaat op safe gespeeld. Sterker nog: Preachers Of The Night lijkt geschreven te zijn met in het achterhoofd een meute meezingend publiek. Ieder nummer heeft een sterk refrein dat meteen meegezongen kan worden en het klinkt dan ook allemaal erg bekend. Vooral Amen & Attack zal het erg goed gaan doen, maar ook Cardinal Sin en Extatum Et Oratum zijn erg goed.

Een van de meer opvallende zaken aan deze plaat, ondanks de grote weerwolf op de cover, is de verschuiving van de weerwolfthematiek naar een meer katholiek thema, waardoor de synthesizer-orgels beter uit de verf komen. Ook het Duitstalige (en daardoor erg Rammstein-achtige) nummer Kreuzfeuer valt op, maar helaas is dit een van de mindere nummers op de plaat en klinkt het als een krampachtige ballade. Afsluiter Last Of The Living Dead klinkt gedragen en pakkend, waardoor het een waardig einde geeft aan deze leuke maar oh, zo cheezy plaat. De productie is volvet, zoals we dat gewend zijn van deze heren.

Alle mensen die Powerwolf een warm hart toedragen zullen veel plezier beleven aan Preachers Of The Night en zich waarschijnlijk weinig storen aan het hoge Abba-gehalte van deze plaat. Vond je de vorige plaat van Powerwolf echter al aan de saaie kant, dan kun je deze met een gerust hart over slaan.

Tracklist:
1. Amen & Attack
2. Secrets Of The Sacristy
3. Coleus Sanctus
4. Kreuzfeuer
5. Cardinal Sin
6. In The Name Of God (Deus Vult)
7. Nochnoi Dozor
8. Lust For Blood
9. Extatum Et Oratum
10. Last Of The Living Dead