Het is met enige regelmaat dat ik bij het beluisteren van Methocha aan het werk van de Noorse grootmeesters moet denken. Veel elementen zijn hetzelfde: de prominente rol die is weggelegd voor het avantgardistische toetsenwerk, de gelaagdheid van de nummers en de theatrale zang, die doet denken aan ICS Vortex. Luister maar eens naar Dead Syphon Focus, dat indruk maakt met zijn innovatieve tempowisselingen, het gedragen klinkende Phobos Anomaly, of de veelzijdige afsluiter Blackbird Abiogenesis (met fraai uitwaaierende solo). Maar met het snellere en meer industrial-achtige Destroyer laat Quadrivium horen over meer troeven te beschikken: met name drummer tienne Gallo levert knap werk af dat varieert van razendsnelle blasts tot speels progressief.
Nu is Quadrivium echter nog geen Arcturus, dus valt Methocha ook nog niet direct in de categorie geniale albums te plaatsen. Qua instrumentbeheersing zit het allemaal wel snor, maar het verschil in niveau zit hem met name in de kwaliteit van de composities. Daar waar de nummers van Arcturus stuk voor stuk enerverend zijn, mist Quadrivium nog net dat laatste beetje vakmanschap om zijn nummers echt memorabel te maken. Methocha zal ongetwijfeld met enige regelmaat zijn rondjes draaien, maar als Arcturus echt met nieuw plaatwerk komt, zal Quadrivium toch een stapje terug moeten doen.
Tracklist:
1. Methocha
2. Dead Syphon Focus
3. Eyes Of Mimas
4. Orbital
5. Destroyer
6. Phobos Anomaly
7. The Labyrinth Of Infinity
8. Blackbird Abiogenesis
.jpeg){kind=small}
