Toch bleek de band zelf niet helemaal tevreden te zijn met The Beginning Of Times. Te veel een herhaling van zetten, zo luidde het zelfbewuste (maar ook wel overdreven zelfkritische) oordeel. Voor Circle moest er dus het nodige veranderen: er werd een producer van naam en faam (Peter Tgtgren) aangetrokken, de sound moest veelzijdiger en bovendien werd uitgeweken naar een andere studio. Wie dit allemaal leest, krijgt het idee dat Amorphis met Circle een volstrekt andere richting inslaat, maar gelukkig blijkt dat alleszins mee te vallen.
Het belangrijkste verschil is waarschijnlijk wel dat de productie een stuk steviger klinkt dan voorheen: het gitaarwerk is wat zwaarder, maar Tgtgren heeft ervoor gezorgd dat de transparante, heldere sound eveneens intact is gebleven. Verder valt op dat Circle inderdaad wat meer dynamisch is geworden ten opzichte van zijn voorganger (niet alleen muzikaal, maar ook qua vocale bereik van Joutsen). Zo is Narrow Path ongewoon folkachtig, met verrassend frivole fluitpartijen, maar ontpopt het zich tot een van de meest pakkende nummers op het album. Het contrast met het dreigende, groots klinkende begin van Hopeless Days is groot.
Toch is ook veel bij hetzelfde gebleven. Naast Mission klinken ook nummers als The Wanderer en A New Day precies zoals we inmiddels van Amorphis verwachten: sfeervol, vol pakkende melodien, met een vleug melancholie en vooral enorm veel klasse en stijl. Daarnaast horen we regelmatig het hoofdingredint van de uit duizenden herkenbare sound van Amorphis terug: het zeer smaakvolle, melodieuze gitaarwerk. Er wordt nergens overdreven gesoleerd, maar de melodielijnen zijn regelmatig van wereldklasse. Dat blijkt ook weer op dit album, bijvoorbeeld met het rustieke Mission, dat door zon verslavende melodielijn wordt gedragen.
Circle is uiteindelijk wederom een eersteklas album geworden dat ongetwijfeld in smaak zal vallen bij de fans. De wijzigingen waar de band in interviews over rept, vallen in de praktijk dus nogal mee: het gaat vooral om accentverschuivingen. En daar is niets mis mee: er zijn talloze bands met minder talent die binnen de door henzelf vastgestelde muzikale kaders opereren. Laat Amorphis dus maar lekker op deze manier doorgaan. Dan weten we in ieder geval dat we iedere twee drie jaar kunnen genieten van een nieuw prachtwerkje als dit.
Tracklist:
1. Shades Of Gray
2. Mission
3. The Wanderer
4. Narrow Path
5. Hopeless Days
6. Nightbird's Song
7. Into The Abyss
8. Enchanted By The Moon
9. A New Day