Dat doet hij met een opvallende ‘metal-vriendelijke’ instrumentale bezetting. Tate, die het zware gitaargenre al jaren verafschuwt, rekruteerde leden van zijn eerste band Myth als Kelly Gray, en drummer Simon Wright (Dio, Tim Owens). Daarnaast haalde hij een aantal bekende muzikanten over om gastbijdrages te leveren, bijvoorbeeld Paul Bostaph (ex-Forbidden, ex-Testament), Craig Locicero (Forbidden), Chris Poland (ex-Megadeth) en K.K. Downing (ex-Judas Priest). Allemaal erg metal, op het thrashige af.
Heeft dit als gevolg dat deze plaat, Frequency Unknown, harder is dan de twee voorgaande albums? Nee, ondanks de aanwezigheid van een aantal metalen grootheden absoluut niet. Het gitaargeluid is iets steviger dan voorheen, maar de composities op dit album missen de intensiteit om als ‘metal’ geclassificeerd te worden. Enige uitzondering is misschien het nummer Slave, maar dit is met zijn simpele, maar niet doeltreffende gitaarlijnen een onmemorabele compositie. Het vorige Queensrÿche-album, Dedicated To Chaos, werd fel bekritiseerd, maar bevatte wel Retail Therapy. Een nummer dat het authentieke US Metal gevoel van het Queensrÿche van weleer deed herleven. Dit soort pakkende nostalgische composities hoef je niet op Frequency Unknown te verwachten.
De metalfactor ontbreekt. Aanstekelijke rockers of ingenieuze progressiviteit treffen we helaas ook niet aan op deze plaat. Daartegenover staat dat hemeltergende composities zoals die op Dedicated To Chaos en American Soldier te vinden waren ons nu bespaart blijven. Geen misstappen, maar ook geen uitschieters. Frequency Unknown is een veilig en modern pop metal-album. De composities variëren van ‘aardig’ tot ‘redelijk goed’.
De melancholische tweede helft is de betere. Een stemming waarin Tate, maar ook het oude Queensrÿche als geheel, het beste thuis is. Life Without You en Everything zijn meeslepende emotionele nummers die handelen over liefdesverdriet en reconciliatie (metaforisch richting zijn oude band?). Fallen en afsluiter The Weight Of The World zijn bombastische, maar tegelijkertijd ook intrinsieke composities. Ze bevatten bijna de gotische neerslachtigheid van Rage For Order en Operation: Mindcrime, maar hebben helaas bij lange na niet dezelfde dynamiek.
Frequency Unknown is een album binnen de lijntjes. Verwacht geen terugkeer naar het romantische US Metal geluid of progressieve hoogstandjes. Abominabele misstappen zoals op de twee voorgaande albums blijven echter uit. De kwaliteiten van de gastmuzikanten zijn niet terug te horen, maar Tate heeft wel een album geschreven dat klinkt als Queensrÿche, met de sfeer van Queensrÿche. Het is de vraag of de drie resterende oorspronkelijke bandleden in de andere ‘Rÿche’ daar op zijn minst in weten te slagen. De teerling is geworpen.
Tracklist:
1. Cold
2. Dare
3. Give It To You
4. Slave
5. In The Hands Of God
6. Running Backwards
7. Life Without You
8. Everything
9. Fallen
10. The Weight Of The World
11. I Don't Believe In Love (heropgenomen)
12. Empire (heropgenomen)
13. Jet City Woman (heropgenomen)
14. Silent Lucidity (heropgenomen)
.jpeg){kind=small}
