The Ocean zou The Ocean niet zijn, als ze het u, de luisteraar, met hun nieuweling Pelagial gemakkelijk zouden maken. Na het dubbelalbum Precambrian (2007) en het tweeluik uit 2010, Anthropocentric en Heliocentric, is het weer tijd voor een nieuwe groeiplaat, dus ga er maar eens goed voor zitten, want het is me het werkje weer wel!
Ditmaal hebben Robin Staps en consorten inspiratie geput uit de dieptezones waarin 'open water' ingedeeld wordt. Dat levert natuurlijk een prachtige tracklist met Latijnse termen op, maar het Duits/Zwitserse collectief staat intussen wel bekend om zijn voorliefde voor wetenschappelijke thematiek. Dat geldt echter deze keer niet voor het onderwerp van de teksten. Daar waar de centric-albums middels een bevlogen polemiek het christendom (en religie in het algemeen) vakkundig met de grond gelijk maakten, zijn de onderwerpen nu veel 'persoonlijker en psychologischer', aldus Staps.
Maar dat is niet het enige opvallende aan de teksten. Het is een wonder dat ze er berhaupt zijn. Oorspronkelijk zou Pelagial namelijk een instrumentaal album worden. Het is een open deur dat het tourleven niet alleen maar over rozen gaat en dat ondervond ook zanger Loc Rossetti. Daarom was hij oorspronkelijk helemaal niet betrokken bij de opnames en vandaar dat de plaat zowel volledig instrumentaal als met zang te beluisteren is.
Zoals de titels een steeds diepere zone beschrijven, zo zou de sound steeds zwaarder en dieper moeten klinken. Ik heb het nog niet helemaal kunnen ontdekken, al moet ik wel toegeven dat ik het album aan het begin ietwat (te) degelijk vond. Naarmate ik verder in de tracklist afdaal, implodeert dat gevoel echter onder druk van de (bio)diversiteit en de bruutheid die, ondanks de complexiteit, tentoongespreid wordt. En toch kan The Ocean, niet in de laatste plaats dankzij Rossetti, ook heel gevoelig uit de hoek komen; luister maar naar Hadopelagic II Let Them Believe.
Er valt een boek vol te schrijven over de variatie in stemgebruik, over de maar liefst 288 audiotracks die Jens Bogren nodig had voor de opname, of over de gelaagdheid van alle tracks. Hele epistels kunnen worden volgekalkt over de experimenten met geluidjes en de tierelantijntjes die de nummers opsieren. Maar daar is hier geen ruimte voor. U weet eigenlijk allang of u dit album eens gaat proberen of niet. Daar hoeft geen beschrijving van de verschillende te verschijnen versies (incl. vinyl) en het prachtige artwork meer aan te pas te komen.
Dit album is simpelweg weer een enorm (luister)werk dat menig liefhebber wederom het nodige zitvlees op zal leveren, maar The Ocean maakt nou eenmaal geen met water aangelengde dertien in een dozijn hitparade-albums. En dat is maar goed ook!
Tracklist:
1. Epipelagic
2. Mesopelagic: Into The Uncanny
3. Bathyalpelagic I: Impasses
4. Bathyalpelagic II: The Wish in Dreams
5. Bathyalpelagic III: Disequilibrated
6. Apyssopelagic I: Boundless Vasts
7. Apyssopelagic II: Signals of Anxiety
8. Hadopelagic I: Omen of the Deep
9. Hadopelagic II: Let Them Believe
10. Demersal: Cognitive Dissonance
11. Benthic: The Origin of Our Wishes
cd 2 (instrumental)
1. Epipelagic
2. Mesopelagic (Instrumental)
3. Bathyalpelagic I (Instrumental)
4. Bathyalpelagic II (Instrumental)
5. Bathyalpelagic III (Instrumental)
6. Apyssopelagic I (Instrumental)
7. Apyssopelagic II (Instrumental)
8. Hadopelagic I (Instrumental)
9. Hadopelagic II (Instrumental)
10. Demersal (Instrumental)
11. Benthic (Instrumental)
