De retrorockers Spiritual Beggars uit Zweden trakteren ons alweer op hun achtste wapenfeit met de titel Earth Blues. Met de huidige hausse aan bands die de jaren zeventig laten herleven vergeten we haast dat de spirituele bedelaars dit al 20 jaar lang doen, en niet zonder verdienste. Al hun albums waren van redelijk constante kwaliteit, en die kwaliteit was van een prima niveau. Dat de band bestond (en nog steeds bestaat) uit bandleden die hun brood ook elders verdienen of daar in ieder geval het klappen van de zweep hebben geleerd, is natuurlijk aan de muziek af te luisteren. De band rondom Michael Amott (Arch Enemy, ex-Carcass) op gitaar bestaat momenteel namelijk uit Ludwig Witt (Grand Magus, ex Firebird) op drums, Per Wiberg (ex-Opeth) op keyboards, Sharlee D�Angelo (Arch Enemy, Witchery) op bass en Apollo Papathanasio (ex-Firewind) neemt de vocalen voor zijn rekening.

Ook Earth Blues is weer een prettig weerzien met de zeventiger jaren. De muziek van Spiritual Beggars staat te boek als stonerrock, maar dan wel met een (heel) vette knipoog naar bands als Deep Purple, Rainbow, Lynyrd Skynyrd en Black Sabbath. Allemaal grote namen en ondanks dat de muziek van Spiritual Beggars nooit de epische nummers van genoemde bands heeft voortgebracht, is het prima toeven bij de Beggars.

Op Earth Blues staan 12 nummers en er staat wat mij betreft geen enkel zwak nummer op. De productie is volgens Amott voor het grootste deel het resultaat van een lange jamsessie, om zoveel mogelijk een rauw en eerlijk geluid neer te zetten. Met die rauwheid zit het wel goed, maar over die eerlijkheid valt te twisten, want af en toe moet ik me er echt even van vergewissen dat ik niet naar Deep Purple aan het luisteren ben. Luister maar eens naar Kingmaker, Road To Madness en Hello Sorrow. Zanger Apollo lijkt een kruising tussen Ian Gillan en Graham Bonnet en dat doet natuurlijk ook herinneren aan vervlogen tijden. Sweet Magic Pain lijkt zo van een Rainbow-plaat te komen, Dreamer zou niet misstaan op een oude Sabbath cd en Too Old To Die Young is Thin Lizzy meets Marillion. Is dat erg? Wat mij betreft niet. Ik hoor die oude nummers graag en Spiritual Beggars gooit er een aangenaam sausje overheen. Apollo is een prima zanger en de muzikale omlijsting staat als een huis. Opener Wise As A Serpent is nog het meest vuig, en Turn The Tide en Dead End Town hebben de meeste hitpotentie. Gewoon een lekker plaatje dus, niets meer en niets minder.

Voor de liefhebbers zijn er ook de limited edition Mediabook dubbel-cd en de gatefold dubbel-lp welke als bonus de complete Return To Live (Live in Japan 2010) cd met acht nummers bevat. En natuurlijk waren de mannen live te bewonderen op het Roadburn festival op 21 april in Tilburg.

Tracklist:
1. Wise As A Serpent
2. Turn The Tide
3. Sweet Magic Pain
4. Hello Sorrow
5. One Man's Curse
6. Dreamer
7. Too Old To Die Young
8. Kingmaker
9. Road To Madness
10. Dead End Town
11. Freedom Song
12. Legends Collapse