Het Belgische The End Of All Reason weet waar het de mosterd moet halen om te scoren in het brute deathmetalgenre. Hoewel er hier en daar ruimte is voor een moderne, naar metalcore neigende break is het vooral de us death die de oorschelpen vermorzelen. Helaas is het eindoordeel al na anderhalve track geveld.
Niet dat het de heren ontbreekt aan techniek. Ook valt ze geen bruutheid te ontzeggen en ontbreekt het geenszins aan strakheid. Bovendien is de productie goed: rond en direct, zoals het moderne death betaamt. Niks mis mee dus, zou je zeggen.
Zou je zeggen inderdaad, maar helaas duurt deze plaat met 64 minuten, gewoon te lang. Tevens worden de op zichzelf best gave riffs, net wat te vaak herhaald, en is de grunt toch wel wat eentonig. Death metal moet het gewoon niet hebben van ellenlange litanin en uitgesponnen composities. Tenzij je Opeth heet natuurlijk. Maar niets wijst erop dat deze zuiderburen enige pretenties hebben om Opeth naar de troon te steken (op die rare, slecht getimede break in The Alignment na dan).
Als de mannen compacter leren schrijven en de hoogtepunten weten te bundelen in een half uurtje, bestaat er wellicht een mogelijkheidje voor deze mannen. Vooralsnog zijn ze niet onderscheidend genoeg om potten te breken. Ook het hoesontwerp is op zich knap, maar wat het voor moet stellen? Daar kunnen hele beschouwingen aan gewijd worden, maar we zitten hier niet bij Tussen Kunst & Kitsch.
Tracklist:
1. I, Celestial
2. The Alignment
3. A Forlorn World
4. The Outbreak
5. Time Odyssey
6. Trespassing The Spheres Over The Sand Grain Tombs Of Sumeria
7. Universe Chronicles Pt.1
8. Universe Chronicles Pt.2
9. The Return
10. Artifacts
11. Barbara (2012 versie)
