Het is een eeuwenoude traditie om muziek van iemand anders te pakken en er vervolgens je eigen ding mee te doen. Neem bijvoorbeeld de Paganini Rhapsody van Rachminoff en zo zijn er nog bergen aan voorbeelden te vinden. Ook in metalland is dit inmiddels een traditie. Denk dan bijvoorbeeld aan Savatage en het daaruit voortgevloeide Trans-Siberian Orchestra. Heavatar, de liefdesbaby van Van Cantos riedelediedelaar Stefan Schmidt, waagt zich nu ook aan deze taak met zijn Opus I - All My Kingdoms. Hij krijgt hierbij hulp van niemand minder dan Jorg Michael (o.a. ex-Stratovarius), David Vogt en Sebastian Scharf. Powermetal met klassieke muziek, op papier klinkt dat in ieder geval heel goed, en Heavatar lost deels die verwachting in.
Je hoeft geen kenner te zijn van klassieke muziek om op deze plaat een aantal melodien te herkennen, en voor de mensen wier interesse is gewekt naar het origineel is Heavatar zo vriendelijk geweest alle componisten en werken bij naam te noemen. Zo treffen we composities aan van Bach, Paganini die vertegenwoordigd is met hetzelfde stuk waar Rachmaninoff zich aan heeft gewaagd, Bizet, maar vooral erg veel Beethoven. De leidende draad van dit album zijn de melodien van de grote meesters en Heavatar eert hen door in elk van de negen songs het gebruikte klassieke thema een keer goed te laten horen zonder allerlei tierelantijntjes.
Waar het natuurlijk om draait, is wat dit viertal met deze composities heeft aangevangen. Het antwoord daarop is soms heel veel en soms bijna niets, en met name de nummers waarin de heren zich iets meer vrijheid hebben gepermitteerd, werken het beste. Waar dat niet het geval is, valt de groep helaas nogal eens in herhaling en dan vooral tijdens de refreinen die soms tot in den treuren worden herhaald. Wellicht is het kunstje van de herhaling een trucje dat Schmidt heeft opgepikt bij Van Canto, maar wat meer afwisseling zou bij een aantal songs geen kwaad hebben gekund. Met name tijdens Luna! Luna! had het refrein knapper gekund en hadden de mannen de Beethovensonate wat grover onder handen mogen nemen.
Gelukkig is het merendeel van de songs dik in orde en wordt er regelmatig een meer eigen draai aan het werk van de klassieken gegeven in plaats van teksten te krommen om maar op een bestaande melodie te passen. In de nummers die wel goed werken, is de beheersing van instrumenten dan ook goed te horen en op Schmidts vocalen valt natuurlijk weinig aan te merken. Een van de hoogtepunten van deze schijf is dan ook het grootse The Look Above dat meteen de eigenlijke afsluiter van deze plaat is. Je hoort af en toe de zevende symfonie van Beethoven doorsijpelen, maar Heavatar heeft zelf genoeg ingebracht om er een spannend eigen werk van te maken, geheel in stijl van de powermetaltraditie met klassieke invloeden. Hier hoor je op zijn best wat Schmidt voor ogen had met dit project.
Afsluiter To The Metal moet eigenlijk gezien worden als een bonustrack, want het zou geschreven kunnen zijn als samenwerkingsverband van Manowar en Tenacious D. Een over the top tekst over heavy metal, een lijzig melodietje en wat vocale grapjes; het is hierbij moeilijk een glimlach te onderdrukken.
Dit Opus I - All My Kingdoms heeft verbeterpunten, maar is ondanks dat toch een uitstekende powermetalschijf geworden. Het is te hopen dat er een opus twee volgt waarin de heren meer durven te sleutelen aan de klassieke composities die ze voor dat album zullen gebruiken.
Tracklist:
1. Replica
2. Abracadabra
3. All My Kingdoms
4. Elysium At Dawn
5. Long Way Home
6. Born To Fly
7. Luna! Luna!
8. The Look Above
9. To The Metal
