Hoewel ik voorop moet stellen dat 301.81 een behoorlijke plaat is geworden, is het toch jammer dat al die arbeid niet volledig uit de verf komt. Voor een groot deel komt dat door de tegenvallende productie, waardoor de muziek nu niet bepaald krachtig en zuiver uit de speakers komt. Maar ook de nogal fragiele vocale prestatie van Paul Sieben is een behoorlijk struikelpunt. Hoe aardig het aangeboden materiaal muzikaal gezien ook klinkt, de matige zang en vlakke productie vormen een behoorlijke domper.
Zo zit een nummer als World In Progress, dat een verrassend duistere ondertoon bevat, absoluut fatsoenlijk in elkaar en weet Nem-Q vooral bij een wat feller klinkende song als Perspective, Pt. C: Critical Mass te overtuigen. Ook met de intense pianoballad Adrian scoort de band punten (althans, als ik de gelijkenissen met Pluvius Aestivus van Pain Of Salvation voor het gemak maar even over het hoofd zie). Aan ideen ontbreekt het deze band niet. Bovendien staan de muzikanten hun mannetje. Maar zodra ik deze plaat mijn onverdeelde aandacht geef, beginnen de zang en de productie te wringen en doet 301.81 te veel als een veredelde demo aan.
Wat rest is een aardig schijfje, dat weliswaar charmant is in zijn goede bedoelingen, maar zich toch nog echt niet kan meten met grote voorbeelden als I.Q. en Fates Warning. Onvervalste prog-omnivoren, die wellicht iets minder waarde hechten aan een uitgebalanceerde productie en krachtige frontman, mogen gerust wat punten bij het onderstaande eindoordeel optellen. Zelf ben ik echter bang dat 301.81 niet meer erg vaak in mijn CD-speler te vinden zal zijn, ondanks de sterkere kanten.
Tracklist:
1. Suburbia
2. Oracle
3. Terra Forma
4. World In Progress
5. Perspective, Pt. A: Utopia
6. Perspective, Pt. B: Reality
7. Perspective, Pt. C: Critical Mass
8. Asylum
9. Adrian
10. Analysis
11. 301.81
12. Comfort Zone
