In de begindagen verscheen bijna ieder jaar een album van de Zweedse melodeathformatie Soilwork, maar met het vorderen van de jaren werden de periodes tussen twee nieuwe albums steeds langer. De periode tussen het zeer degelijke The Panic Broadcast en The Living Infinite (het negende album van de band) is zelfs ruim drie jaar. Geduld is een schone zaak, zo blijkt echter ook nu maar weer. Want niet alleen krijgen de fans een dubbelalbum om naar uit te kijken (twintig nummers verspreid over 85 minuten!), het is ook nog eens een van de beste albums van de band tot op heden geworden (hoewel Natural Born Chaos een klasse apart blijft).

Wie The Living Infinite draait, hoort een band die herboren is. Ik vond voorganger The Panic Broadcast een prima album, maar wel met minder beklijvende melodielijnen dan normaliter bij deze band. Daaraan heeft The Living Infinite in ieder geval geen gebrek. Maar tegelijkertijd is dit album zeker ook voor de oude fans die bij het melodieuze werk van de latere albums zijn afgehaakt meer dan de moeite waard, want regelmatig komt Soilwork enorm fel uit de hoek (wat vooral te danken is aan het geweldige drumwerk van Dirk Verbeuren, wat een krachtpatser is dat toch).

Spectrum Of Eternity laat er geen gras over groeien. W�t een enorm krachtig en energiek nummer is dit! Het is lang geleden dat ik Soilwork zo gedreven en oppermachtig aan het werk heb gehoord. Het nummer is perfect in balans: subtiele keyboards geven een melodieuze tint mee, terwijl de vette versnellingen me op het puntje van mijn stoel doen belanden. Ook Bj�rn Strid zingt beter en afwisselender dan ooit. Of het nu grunts, semi-screams of heldere cleane zang is, hij draait er zijn hand niet voor om.

This Momentary Bliss is het tweede hoogtepunt: weer zo�n gedreven, opzwepende knaller die door een fantastische melodielijn wordt gedragen. Op sommige momenten neemt de band gas terug en krijgen we zeer melodieus werk voorgeschoteld (Memories Confined, The Windswept Mercy, het fraaie Whispers And Lights). De afwisseling is echter groot, want ongekend felle nummers als Let The First Wave Rise en Leech laten een ouderwets agressieve kant van Soilwork horen.

De grootste uitdaging voor de band was wellicht om te voorkomen dat The Living Infinite aanvoelt als een sterk album met een aardige bonusdisc. Het is dan ook knap dat Soilwork dat heeft weten te voorkomen. De tweede schijf van The Living Infinite voelt namelijk geen moment aan als een verzameling overgebleven nummers. Integendeel: met tracks als Long Live The Misanthrope, Rise Above The Sentiment (mooi gezongen, pakkend refrein) en Parasite Blues doet de tweede CD nauwelijks onder voor de eerste. Het eindresultaat mag er wezen: bijna anderhalf uur aan vingerlikkendgoede melodieuze death metal. Welkom terug, heren!

CD 1:
1. Spectrum Of Eternity
2. Memories Confined
3. This Momentary Bliss
4. Tongue
5. The Living Infinite I
6. Let The First Wave Rise
7. Vesta
8. Realm Of The Wasted
9. The Windswept Mercy
10. Whispers And Lights

CD 2:
1. Entering Aeons
2. Long Live The Misanthrope
3. Drowning With Silence
4. Antidotes In Passing
5. Leech
6. The Living Infinite II
7. Loyal Shadow
8. Rise Above The Sentiment
9. Parasite Blues
10. Owls Predict, Oracles Stand Guard