Amper een jaar na hun debuutalbum,Viva La Decadence ligt schijf nummer twee in de schappen. De eersteling van de Londenaren kon me niet echt bekoren. Slechte productie, gebrek aan beheersing van de instrumenten, de bijnamen van de heren op het hoesje (tevens voorzien van een paar aardige bumpers) waren een paar minder florissante kenmerken die me toen opvielen. Hamvraag: hebben de heren iets bijgeleerd?

Ja, toch wel. Wat is verdwenen, is het muzikale gepruts. De drummer is (wijselijk) vervangen door een heerschap namens Moyano El Buffalo die het in ieder geval beter doet als zijn voorganger. De composities zijn iets doordachter, en zowaar heb ik Hair Of The Dog helemaal kunnen afluisteren. Dat gebeurde helaas slechts bij twee van de twaalf songs, waardoor ik voorzichtigheidshalve concludeer dat ook dit album niet echt een hoogvlieger is, maar er is enige hoop.

De band leunt nog steeds te zwaar op haar voorbeelden Guns & Roses en M�tley Cr�e en heeft nog te weinig eigen gezicht. Ik ben geneigd te zeggen dat ze dit het beste kunnen gaan loslaten, en dat ze meteen die idiote artiestennamen af moeten schaffen. Ook de productie kan nog steeds beter, al is die hier een verademing ten opzichte van het prutswerk van Chris Tsangarides op het debuutschijfje. Wie weet wordt het ooit nog wat.

Tracklist:
1. Come Get Some
2. Kneel To The King
3. I Can�t Be Your Lover
4. Hair Of The Dog
5. I Want You To Want Me
6. If It�s A Sin
7. A Nightmare Livin� The Dream
8. Just To Hear You Say It
9. This Ain�t Love
10. Hard To Get
11. Down
12. Waterloo Ratz