Zal de geschiedenis zich dit jaar gaan herhalen? De populaire Poolse progrockers van Riverside brengen deze maand namelijk de vijfde langspeler uit, getiteld Shrine Of New Generation Slaves, en aan mij de taak om er een oordeel over te vellen. Stilistisch gezien zit deze cd vrij dicht in de buurt van het recente werk van Anathema en meer nog bij het laatste album Heritage van Opeth. Raakvlakken met echte heavy metal zul je hier eveneens met een vergrootglas moeten zoeken. Bijzonder origineel en vooruitstrevend is deze zogenaamd 'progressieve' muziek anno 2013 bovendien allang niet meer. Desondanks valt niet te ontkennen dat Riverside weer een onderhoudend werkstuk aflevert, met een aantal mooie sfeertekeningen, pakkende melodien, heldere produktie, doordachte arrangementen, indrukwekkend instrumentaal machtsvertoon en intelligente teksten.
Sterker nog, Riverside komt mijns inziens met een veel beter eindprodukt op de proppen dan de genoemde genregenoten Anathema met Weather Systems en Opeth met Heritage (en dan wat menig andere hedendaagse progrockband de laatste jaren uitbracht). De reden daarvoor is dat de songs op Shrine Of New Generation Slaves onderling qua opbouw en sfeer meer variatie bevatten en spannender zijn. Daardoor stijgen de composities regelmatig uit boven de standaard van aangenaam voortkabbelende achtergrondmuziek, oftewel het niveau waar veel concurrenten op blijven steken. Riverside handhaaft zich aldus aan de top van de internationale progrockscene, met een verzameling toegankelijke songs die wat meer classic rock- en jazzrock- en (nog) minder metalinvloeden kennen dan voorheen.
De dreigende opener New Generation Slave is de hardste van de acht tracks en een mooie binnenkomer, die alle vier bandleden de kans geeft om zich direct van de beste kant te laten zien. De ruim vijftig minuten lange cd vervolgt met het melancholische The Depth Of Self-Delusion, waarop de aangename, zachte stem van zanger/bassist Mariusz Duda de boventoon voert. Dit nummer bevalt nog beter dan de openingstrack. De eerste paar minuten van het in december reeds als digitale single verschenen Celebrity Touch staan me daarentegen op een of andere manier nogal tegen. Gelukkig verandert de toonzetting van deze song enkele malen abrupt, waarbij de rustige passages me juist bijzonder aanspreken. De fraaie, radiovriendelijke ballade We Got Used To Us besluit de eerste helft van het album. Dit was een meer logische singlekeuze geweest (en zou Riverside wellicht zelfs een hitje kunnen opleveren).
De openingsklanken van Feel Like Falling zetten de luisteraar even op het verkeerde been met de suggestie dat de groep plotsklaps een meer synthpop- of industrile kant op gaat. Dat is gelukkig slechts een schijnbeweging, want uiteindelijk blijkt Feel Like Falling een compositie die niet zou misstaan op een (bovengemiddeld) Marillion-album. Tot zover alles goed en wel, maar de echte proeve van bekwaamheid moet nog komen. Met Deprived (Irretrievably Lost Imagination) en Escalator Shrine waagt de band zich namelijk achtereenvolgens aan eerst een ruim acht minuten en daarna zelfs een kleine dertien minuten lange compositie. In het verleden heeft Riverside natuurlijk al bewezen zo'n uitdaging aan te kunnen en ook ditmaal doorstaat de formatie de test met vlag en wimpel. Extra vermelding verdienen de verrassende, prachtige saxofoonsolo aan het einde van de eerstgenoemde van beide songs en de opzwepende versnelling en solosectie in de tweede. Het album eindigt sfeervol met een korte Coda.
Aan het niveau van het beste werk van Riverside (in het bijzonder de tweede langspeler Second Life Syndrome uit 2005) kan de nieuwe schijf net niet tippen. Vermoedelijk zal hij mijn persoonlijke eindejaarslijst dan ook niet gaan halen. Ik mag hopen dat in de loop van dit jaar, voor de rock- en metalfan met een brede smaak, tien of meer ng gavere albums zullen verschijnen. De Poolse formatie legt de lat met Shrine Of New Generation Slaves echter hoog. Dit is zeker geen achtergrondmuziek, maar een cd die het verdient om met volle concentratie en de hoofdtelefoon op vele malen aandachtig te worden beluisterd. Ik zal het jullie daarom voor een keertje niet kwalijk nemen als, na Opeth in 2011 en Anathema in 2012, aan het einde van 2013 dankzij Riverside wederom een onvervalste progrockrelease in de Metalfan.nl Top 10 op zou duiken. Overigens zullen de gelimiteerde (dubbel-vinyl en 2cd-mediabook)uitgaves van Shrine Of New Generation Slaves twee bonustracks bevatten, maar die heb ik helaas nog niet in mijn bezit.
Tracklist:
1. New Generation Slave
2. The Depth Of Self-Delusion
3. Celebrity Touch
4. We Got Used To Us
5. Feel Like Falling
6. Deprived (Irretrievably Lost Imagination)
7. Escalator Shrine
8. Coda
