En ja hoor, we hebben er weer eentje in het rijtje 'domme, stomme, rare dan wel onhandige bandnamen'. Pelagic, het label van Robin Staps (The Ocean) heeft de Amerikanen van de band 'Family' onder zijn hoede genomen en voor mij ligt hun debuutalbum Portrait. Achter die doorsneenaam schuilt echter een niet al te doorsnee plaat, maar dat was te verwachten van Pelagic natuurlijk.
Het geluid laat zich het beste omschrijven als 'origineel met rare wendingen en ongewone twists'. Eigenlijk vertoont deze band nog wel de meeste overeenkomsten met The Ocean zelf, en dan met name uit de begintijd van die band. Maar er is bij Family veel meer ruimte voor klassieke rock. Zo ademt The Wonder Years bijvoorbeeld een Led Zeppelin-achtige sfeer. Het maakt het allemaal wat zoetgevooisder en behapbaarder. Er schuilt een kracht in, maar ook een gevaar. Daar waar de band de technische, ritmisch complexe kant opzoekt, kunnen de songs vaak qua compositie nog wel wat krachtvoer gebruiken. Ook de productie krijgt maar ternauwernood een voldoende en die vocalist is 't eigenlijk ook niet helemaal. Zodra echter de klassieke rockla wordt opengetrokken is het behoorlijk goed toeven.
Maar klassieke rock is niet heel erg des Pelagics. Ik snap echter wel wat Staps in deze band ziet. Deze band vertoont namelijk een enorme berg potentie. Ik wil dit graag een keer live meemaken. Hup de bhne op met die gasten! Haal ze maar naar Europa, make me happy! Want deze plaat staat vol met geweldige ideen die (nog?) niet altijd helemaal uitgewerkt zijn en hier en daar niet zo netjes aan elkaar gebreid zijn.
Dit wordt nog eens kracht bijgezet als ik denk de plaat wel zo'n beetje begrepen te hebben na een nummertje of vijf. Portrait eindigt met een geweldig, zeven minuten durend werkstuk genaamd Exploding Baby.
Ze kunnen het dus wel degelijk. En dan moet die plaat dus gewoon nog een keer op h. Langzamerhand begint het te dagen en wordt het duidelijk dat dit toch wel een erg lekkere plaat is. De kanttekeningen blijven echter overeind, maar daar moet je een beetje omheen luisteren. Dan begrijp je wel wat de mannen bedoelen. Als de heren zelf wat meer aandacht aan het overbrengen van hun bedoelingen schenken, kunnen ze een heel eind komen.
Tracklist:
1. Bridge & Tunnel
2. Daddy Wronglegs
3. Bopsky
4. Illegal Women
5. Delphonika
6. The Wonder Years
7. Othermother
8. Exploding Baby
