Dat Glenn Hughes een vocaal stempel op de muziek drukt moge duidelijk zijn. De 'Voice Of Rock' is erg aanwezig, en ook de composities ademen overwegend een Deep Purple-sfeertje. In dat opzicht ook alle complimenten aan Sherinian, die zich keurig schikt in zijn rol, maar af en toe zijn virtuositeit mag laten zien daar waar er minder 'paarse muziek' wordt gemaakt. Het album staat bol van prima composities, hardrock met een bluesy inslag hier en daar zoals we dat gewend zijn van zowel Hughes als Bonamassa. De vorige cd had nog een zweem van ingetogenheid over zich, maar dat heeft de band hier toch wel van zich afgeschud. De invloeden van legendarische rockbands zijn echter door het album heen goed merkbaar. Waar Midnight Sun een 100% Deep Purple-nummer is (waarvan overigens de heer Hughes zelf vindt dat er veel invloeden van The Who in zitten), zo is Afterglow een regelrechte Led Zeppelin-track. Maar als je luistert naar Common Man dan hoor je toch bijna cht een intro van Rush. Rode draad van het album is toch wel het overduidelijk aanwezige vakmanschap van de heren.
Als je de muzikale invloeden op een rijtje zet dan moet je toch bekennen dat het er op papier heel interessant uitziet. Jammer alleen dat dit zeer waarschijnlijk het laatste album is van dit collectief. Naar verluidt houden solotourplannen en het gebrek aan aangeleverde songs door Joe Bonamassa een BCC-tour tegen, waardoor Glenn Hughes er geen zin meer in heeft en het bijltje er bij neer gaat gooien. Er stond een show gepland begin 2013 die ook op DVD uitgebracht zou worden maar zelfs die show werd afgezegd. Kortom, geniet van Black Country Communion nu het nog kan. Het drieluik is compleet en we zullen het er denk ik mee moeten doen.
Tracklist:
1. Big Train
2. This Is Your Time
3. Midnight Sun
4. Confessor
5. Cry Freedom
6. Afterglow
7. Dandelion
8. The Circle
9. Common Man
10. The Giver
11. Crawl
