Of het sprookje doorgaat, hangt natuurlijk voor een goed deel af van hoe de nieuwe platen zijn. Graveyard laat er geen gras over groeien en komt al achttien maanden na Hisingen Blues met de opvolger Lights Out op de proppen. Ik heb er in elk geval vol verwachting naar uitgekeken. Nu ik het schijfje in handen heb, moet ik toch concluderen dat het resultaat niet zo goed is als Hisingen Blues. Ergens is het wel spijtig dat de Zweden de lat voor zichzelf zo hoog gelegd hebben, want hun toekomstige platen zullen steevast met hun tweede album vergeleken worden.
Als we de vergelijking weglaten, mag er in elk geval wel gesteld worden dat Lights Out een prima album is. Stijlwijzigingen zijn minimaal, al zal je wel merken dat de nieuwe plaat ingetogener klinkt. In de vorige recensie haalde ik de invloeden al aan van Led Zeppelin en Creedence Clearwater Revival, maar tijdens het beluisteren van Lights Out kwam ik met mijn gedachten verschillende keren bij Thin Lizzy. Ook zon band die behalve een aantal zwaardere tracks opvallend rustig en ingetogen kan uitpakken. Geen reden tot paniek. Hard Time Lovin is zon zwijmelaar, maar een van mijn favoriete songs van Lights Out.
Uiteindelijk mis ik de passie die van Hisingen Blues afspat wel een beetje. Lights Out klinkt volwassener en dat zal ongetwijfeld een ander publiek (meer) aanspreken, maar daarbij moet ik toegeven de songs ook minder interessant zijn geworden. De nieuwe plaat heeft wel zijn hoogtepunten, maar het zijn er minder geworden. De eerste single, Goliath, is een erg gave track, maar daar hadden er dus wel meer van mogen zijn. Het sprookje zal voor Graveyard nog wel even voortduren. Het is ze ook wel gegund.
Tracklist:
1. An Industry Of Murder
2. Slow Motion Countdown
3. Seven Seven
4. The Suits, The Law & The Uniform
5. Endless Night
6. Hard Time Lovin
7. Goliath
8. Fool In The End
9. 20/20 (Tunnel Vision)
