In eigen land is de naam van het Britse Sylosis al wijdverbreid, mede dankzij een goede marketing van label Nuclear Blast en veel aandacht van grote bladen als Metal Hammer. Het talent van de vier heren uit Reading speelt zeker ook een rol in hun succes, want het betreft een band die het zeker verdient gehoord te worden. Op debuut Conclusion Of An Age (2008) viel het geluid van Sylosis te omschrijven als een wat stoerdere Trivium: moderne metal(core) maar verre van soft. Opvolger Edge Of The Earth (2011) voegde daar meer klassieke thrash-invloeden aan toe. Nu is er het derde album Monolith.
De stijl van Sylosis houdt op deze nieuwe cd grofweg het midden tussen And Justice For All van Metallica en het latere, meer progressieve werk van Death. Uiteraard zonder de tijdloze kwaliteit van die klassiekers te benaderen, dat wordt er gelijk bij gezegd maar veel metalbands zouden een moord doen voor ook maar een greintje van dit talent. Sylosis staat ondanks alle invloeden uit het verleden namelijk met beide benen in het heden. Hoewel er lustig op los gethrasht wordt, is dit echt een modern metalalbum. Inclusief schreeuwzang sinds het vertrek van zanger Jamie Graham nu al voor het tweede album op rij verzorgd door leadgitarist Josh Middleton originele gitaarloopjes en een vette productie.
Die productie is tot stand gekomen in de Monnow Valley Studios, waar eerder grootheden als Black Sabbath, Judas Priest en Cradle Of Filth aan albums werkten. Monolith klinkt dan ook als een klok en het album 'ademt' ook meer dan menig ander modern metalproduct. De (bas)drums staan wel wat zacht in de mix. Jammer, want het drumwerk van Robb Callard is creatief en wat meer aanwezigheid had een nummer als Fear The World extra gewicht gegeven.
De vorige albums van Sylosis vond ik erg goed, maar draai ik vrij weinig. Ik heb het gevoel dat het met Monolith anders zal lopen. Vooral omdat de nummers na twee keer luisteren al blijven hangen. Er hangt een wat druilerige sfeer over het album, zonder aan stevigheid in te boeten. En ondanks de grote hoeveelheid riffs en andere muzikale ideen die de luisteraar te verwerken krijgt, blijft Monolith behapbaar. Zelfs de beladen, bijna twintig minuten durende afsluiter Enshrined boeit, maar nog belangrijker, werkt!
Door de combinatie van creativiteit en toegankelijkheid is Monolith zowel geschikt als achtergrondmuziek en voor de meer gerichte beluistering. Ik ben benieuwd hoe deze interessante nieuwkomer zich verder zal ontwikkelen!
Tracklist:
1. Out From Below
2. Fear The World
3. What Dwells Within
4. Behind The Sun
5. The River
6. Monolith
7. Paradox
8. A Dying Vine
9. All Is Not Well
10. Born Anew
11. Enshrined
