Wat in ieder geval vrij snel duidelijk wordt, is dat dit album behoorlijk anders is. Hoewel ook Crepuscule DOctobre sterk leunde op het creren van een meditatieve sfeer, is Par Hauts Bois Et Vastes Plaines zelfs nog stukken minimalistischer. Het desolate artwork is wat dat betreft de perfecte verbeelding van de muziek: gespeend van iedere vorm van menselijk contact, eindeloos mijmerend. Hoewel er enkele behoorlijk lange nummers op het album te vinden zijn, bestaan ze vaak uit slechts enkele riffs, die zich eindeloos in de leegte lijken uit te strekken en blijven rondgalmen. De eveneens rondzwevende keyboards geven het fragiele geluidspalet iets meer cachet, maar het blijft een minimalistische bedoening.
Toch legt ook dit album wel degelijk de kwaliteiten van Forteresse bloot, want zelfs met zeer minimalistische middelen intrigeert de band. Het ontbreken van songtitels en de vloeiende manier waarop de nummers in elkaar overlopen, ondersteunen de conclusie dat Par Hauts Bois Et Vastes Plaines zich het beste als n lang nummer, voor het gemak opgedeeld in meerdere passages, laat beluisteren. Dat maakt dit album nog minder tot makkelijk te behappen kost, maar onder de juiste omstandigheden zijn dat ook weer juist kwaliteiten om te koesteren. dat Par Hauts Bois Et Vastes Plaines laat zich dan ook het best luisteren in het holst van de nacht, in alle rust, met een goed glas sterke drank naar keuze. Dan komt deze introverte, statige plaat het best tot zijn recht. Maar desondanks is Crepuscule DOctobre wel degelijk van een ander niveau.
Tracklist:
1. Untitled I
2. Untitled II
3. Untitled III
4. Untitled IV
5. Untitled V
6. Untitled VI
7. Untitled VII
